Operacja Poniec 2022. Co się działo bezpośrednio przed bitwą w Karbali?
Prowincja Karbala, wraz ze swą stolicą, znajdowała się w strefie odpowiedzialności operacyjnej 2 Grupy Bojowej (batalionu z 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanwj im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego w Międzyrzeczu), której bazą był Camp „Lima” na obrzeżach miasta, obsadzony przez batalion polski, oddział inżynieryjny z Tajlandii oraz szpital wojskowy na bazie polskiej grupy medycznej. W mieście rozlokowana była także baza „Juliet”, siedziba dowództwa 1 Batalionowej Grupy Bojowej NATO wraz z 1BG „czerwonych beretów” z Bielska oraz siłami kontyngentu bułgarskiego. W połowie lutego rozpoczęło się tworzenie w siedzibie ratusza JCC – połączonego centrum koordynacji, którego zadaniem miało być kierowanie wszelkimi siłami reagowania kryzysowego. Zadanie to realizował sztab 2 BG ppłk. R. Urbanka.
Operacja Poniec 2022. Podczas obrony City Hall w Karbali straty poniosła tylko jedna strona
Walki rozpoczęły się 3 kwietnia 2004 roku podczas muzułmańskiego święta Aszura, gdy do Karbali zaczęły ściągać wielkie liczby szyickich pielgrzymów. Tego dnia wieczorem, w odpowiedzi na prośbę o pomoc wystosowaną przez komendanta miejscowej policji, polskie siły szybkiego reagowania (ang. QRF) z bazy „Juliet” zostały skierowane do ratusza w Karbali (dużego, dwupiętrowego budynku będącego jednocześnie siedzibą władz prowincji, policji oraz więzieniem). W ratuszu już od miesiąca całodobowe dyżury pełnili polscy żołnierze w ramach tworzonego JCC (Joint Coordination Centre) w składzie 2 oficerów operacyjnych z 2 BG bazy „Lima” osłanianych przez pluton z kompanii FOX batalionu z 17 WBZ w Międzyrzeczu.Po rozpoczęciu walk, około pierwszej w nocy, dowódca oddziału z bazy „Lima”, 2 BG z 17 WBZ, por. Kląskała, meldował o potrzebie dostarczenia amunicji. Zadanie to przypadło plutonowi sił szybkiego reagowania (kryptonim „Hammer”) z bazy „Lima”. Przed godziną trzecią w nocy cztery lekko opancerzone samochody terenowe Honker z plutonu ochrony kompanii logistycznej 17WBZ (14 żołnierzy i sanitarka z pielęgniarką z polskiego szpitala w bazie „Lima”) dojechały do bazy „Juliet” i po załadowaniu amunicji do pojazdów ruszyły do ratusza, dostając się następnie w środek ciężkich walk o budynek. Tymczasem zmieniły się rozkazy i oddział z bazy „Juliet” dostał polecenie natychmiastowego powrotu do bazy „Charlie” w Al-Hilla. W ratuszu pozostało 15 polskich żołnierzy, pielęgniarka, 3 honkery, 1 BRDM-2 (wóz opancerzony) oraz 8 żołnierzy bułgarskich z bazy „Kilo”, jak również dwa bułgarskie pojazdy opancerzone BMP-2.
Po południu 4 kwietnia, w związku z zagrożeniem atakiem, polscy i bułgarscy żołnierze przygotowali stanowiska w ratuszu. W dniu tym siły rebelianckie przeprowadziły zakrojoną na dużą skalę serię zamachów, w których zginęło ogółem około 140 irackich cywilów. Jednocześnie doszło do masowej dezercji oddziałów irackiej policji, obsadzającej ratusz wraz z Polakami i Bułgarami. Nocą oddziały rebelianckie przeprowadziły pierwszy zmasowany atak na broniony przez Polaków i Bułgarów budynek. Mimo odparcia ataku i przeszło 80 zabitych bojowników (strona polsko-bułgarska nie poniosła strat ani tego dnia, ani podczas kolejnych dni oblężenia), przez kolejne trzy noce siły rebelianckie przeprowadzały kolejne szturmy, ponosząc dalsze straty. Wszystkie ataki zostały odparte. Jedynie w wyniku ostrzału moździerzowego na dachu budynku City Hall ranny został jeden z żołnierzy bułgarskich. Ze względu na przewagę ogniową obrońców, rebelianci atakowali prawie wyłącznie nocami.
W skład sił rebelianckich wchodziły głównie oddziały milicji Armii Mahdiego, bojownicy Al-Kaidy, a nawet, wedle późniejszych relacji polskich żołnierzy, najemnicy i Czeczeni. Czwartego dnia oblężenia do skrajnie wyczerpanych, pozbawionych amunicji i żywności obrońców ratusza dotarli z odsieczą żołnierze z 18 Bielskiego Batalionu Desantowo-Szturmowego. Był to jednocześnie koniec bitwy, gdyż wykrwawieni rebelianci wycofali się.
Operacja Poniec 2022. "Tak mało wiemy o misjach zagranicznych, na które wyjeżdżają polscy żołnierze"
Inscenizację obrony ratusza w Karbali podczas Operacji Poniec 2022 realizowało Stowarzyszenie Grupa Rekonstrukcji Historycznej GRÄTZ z Grodziska Wielopolskiego w barwach 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej z Międzyrzecza, skupiające pasjonatów, w tym także byłych i obecnych żołnierzy Wojska Polskiego.
- Jak to się zaczęło, że zaczęliśmy robić inscenizację Karbali? Spotkaliśmy, wtedy był kapitanem, Grzegorza Kaliciaka [dowódca kompanii rozpoznawczej podczas obrony ratusza w Karbali - przyp. red], obecnie pułkownika w strukturach Wojsk Obrony Terytorialnej i rozmawialiśmy na temat wydarzeń w Karbali. I tak sobie pomyślałem: "Tak mało wiemy o misjach zagranicznych, na które wyjeżdżają polscy żołnierze". Czy ktoś słyszał, że nasi żołnierze byli w Czadzie, w Kongo, w Syrii? W Iraku, w Afganistanie to już tak, ale, że walczyli - nikt? Postanowiliśmy, że pokażemy, jak to było. A w przypadku Karbali - tak jak to już tutaj powiedziano: to była największa bitwa żołnierza polskiego od czasów II wojny światowej. I to był operacyjny majstersztyk. Z żołnierzy polskich żaden nie zginął, a oni byli odcięci od świata, nie było możliwości dostarczenia drogą powietrzną, ani lądową jakiegokolwiek zaopatrzenia, odsieczy. Musieli utrzymać się tylko z tym, co mieli przy sobie. To były trzy dni, trzeba to brzydko powiedzieć, "nawalanki" - relacjonuje Piotr Pośpiech ze Stowarzyszenia Grupa Rekonstrukcji Historycznej GRÄTZ.
Rys historyczny obrony ratusza w Karabli pochodzi ze strony Grupy Rekonstrukcji Historycznej "Karbala"
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.