Przejmujący dzień cudów i sprawdzonych przepowiedni. Kardynał Karol Wojtyła z wizytą w Gostyniu

Skąd Dzień Papieski?

Data święta nie jest przypadkowa - 16 października 1978 r. arcybiskup krakowski kardynał Karol Wojtyła, jako pierwszy polski kardynał - oraz po 455 latach biskup Rzymu, który nie był Włochem - został wybrany papieżem i przybrał imię Jan Paweł II. Także 16 października 2002 roku, św. Jan Paweł II wprowadził do różańca Tajemnicę światła.

Jan Paweł II jako kardynał w Gostyniu.  To był ciepły czerwcowy dzień

- Był to czerwcowy, cieplutki dzień. Świeciło słońce, co jeszcze bardziej zachęcało do uczestniczenia w nabożeństwach. Zabrałam syna, który wówczas miał dwa lata, wiozłam go w wózku. Było mnóstwo ludzi, tłumy. Uczestniczyłam w uroczystej mszy świętej, która była odprawiana przy ołtarzu polowym w ogrodach księży filipinów na Świętej Górze. Były tłumy, stałam za płotem, bo bliżej miejsca nigdzie nie było - wspomina gostynianka Ola, która miała wtedy 25 lat.

Uroczystości rocznicowe koronacji Cudownego Obrazu Świętogórskiej Róży Duchownej trwały dwa dni. W sobotę, 24 czerwca, po mszy św. na placu koronacyjnym na Świętej Górze, obraz, któremu w procesji towarzyszyli modlący się mieszkańcy Gostynia i okolic, był niesiony do kościoła pw. św. Małgorzaty w Gostyniu.

- Został umieszczony w ołtarzu głównym naszej fary, tam gdzie teraz widnieje Matka Boska Szkaplerzna - wspomina pani Ola. 

W kościele farnym przez całą noc odbywały się koncelebrowane msze św. i inne nabożeństwa (godzinki), a także czuwania z udziałem biskupów (m.in. bp Zdzisław Kraszewski, bp Stefan Baryła)

Kardynał Karol Wojtyła w Gostyniu. Nie było kwiatów na powitanie?

Świadkiem tego wydarzenia był nieżyjący już Czesław Górkiewicz, ojciec pani Oli.

- Wspominał, że widział moment, kiedy kardynał przyjechał i wysiadał z samochodu. Był trochę rozczarowany, zniesmaczony. „Ale niewypał. Kardynał Wojtyła wysiadł z samochodu i nie było żadnego dziecka, które by mu kwiaty wręczyło na powitanie” - mówi dziś ze wzruszeniem jego córka, Ola.

Procesja ulicami Gostynia z Obrazem Matki Boskiej Świętogórskiej i jubileuszowym krzyżem

- Mój tata miał narośl na prawej ręce. Być może od ciężkiej pracy ten guz wyrósł. Podczas procesji z gostyńskiej fary na Świętą Górę, niósł krzyż Pana Jezusa, który opierał mu się na ramieniu tej ręki. Kiedy wrócił, okazało się, że guz zniknął. Razem z mamą byli zaskoczeni - mówi gostynianka Ola Górkiewicz, która jest przekonana, że był to prawdziwy cud.

Podniosłe kazanie kardynała na Świętej Górze

- „Przybywamy tutaj, aby zatrzymać się w tym skupieniu Maryi. Maryi przyjmującej Słowo. Maryi poczynającej w swym łonie dziewiczym Słowo, Słowo Przedwieczne, Syna Ojca Przedwiecznego. Przyszliśmy tutaj i często przychodzimy, żeby się w tym punkcie zatrzymać, skupić. (…) Skupienie dla każdego z nas jest nieodzowne, byśmy mogli przyjąć i przeżyć prawdę o Bogu, który jest Ojcem – daje bowiem życie, o Bogu, który jest Miłością – daje się bowiem człowiekowi w swoim Synu” - te słowa wypowiadał wówczas w homilii kardynał Karol Wojtyła, wpatrzony w obraz Matki Bożej Róży Duchownej.

Do dziś w homiliach i przemówieniach przytaczane są inne słowa Karola Wojtyły z kazania, jakie wygłosił w 1978 r. na Świętej Górze:

- „Prawdy o człowieku można się nauczyć tylko w tym skupieniu Maryi, tylko w tym skupieniu przed Bogiem. Wtedy prawdę swojego człowieczeństwa może człowiek rozpoznać w Chrystusie. Aby rozpoznać ją w Chrystusie, musi wejść w skupienie Jego Matki” – mówił kardynał Karol Wojtyła na Świętej Górze.

Kardynał Karol Wojtyła - przekonując o macierzyńskim zatroskaniu o polską ziemię i naród - 44 lata temu mówił przed cudownym obrazem Matki Bożej Świętogórskiej:

- „Kościół, który na tej ziemi żyje, chce w sposób szczególny nauczyć się swojego macierzyństwa od [Maryi]. (…) Chce się uczyć od Maryi macierzyństwa, aby stać się Matką każdego i wszystkich. Wiemy, że matka poczyna, że matka wydaje na świat, że matka karmi, wiemy także, że matka broni – gdy chodzi o jej dziecko, jest w swej kobiecej słabości najpotężniejsza. Matka broni, matka nie pozwala wydrzeć sobie dziecka, matka nie pozwala odebrać sobie dziecka, to dziecko ją samą niejako stanowi”.

Wierni, tłumnie uczestniczący w uroczystej mszy św., bardzo wzięli sobie do serca słowa kardynała Wojtyły.

- Mój tato, Czesław, wsłuchiwał się w homilię wygłoszoną przez kardynała Karola Wojtyłę, a po wszystkim powiedział: "Tak mądrze i dobitnie mówi ten nasz kardynał, że nadaje się tylko na papieża” - wspomina gostynianka. 

Dla mieszkanki Gostynia tamte słowa ojca są znamienne, prorocze, gdyż nikt wtedy o kardynale Wojtyle, krakowskim arcybiskupie, jako o papieżu nie mówił, w radiu i telewizji wtedy nie było o tym słychać. 

Gostynianka wspomina wizyty w Watykanie i spotkania z Janem Pawłem II

Gostynianka nadmieniła, że za czasów pontyfikatu świętego Jana Pawła II z najbliższymi była na dwóch pielgrzymkach w Watykanie. Jedną z nich organizowali księża filipinami ze Świętej Góry. Odwiedziła papieża  na prywatnej audiencji.

- Pamiętam to spotkanie, nie takie podczas nabożeństwa, ale indywidualne. Wiozłam kwiaty i chleb od mieszkańców gostyńskiej ziemi. Ojciec Święty zatrzymał się przy nas. Powiedziałam, że przywiozłam chleb „pracy rąk naszych” oraz kwiaty, a także szczere modlitwy i życzenia od wiernych z naszego regionu. Jan Paweł II przystanął, wręczył nam różaniec i poprosił o modlitwę - wspomina pani Ola.

Uczestnicy wycieczki 8 razy mieli okazję być w pobliżu Ojca Świętego. Dziś kilka wydarzeń  pani Ola wspomina ze łzami w oczach.

- Kiedy poszliśmy do bazyliki w Watyknie na pasterkę, nie było już miejsc z przodu. Zmartwiłam się, ale uznałam, że widocznie tak ma być. Usiedliśmy na tylnych ławkach, przy balustradzie. Emocje rosły z każda minutą. W tłumie wiernych jedni mówili, że papież wejdzie z przodu, inni że tylnymi drzwiami. Zauważyłam tedy, że Włosi traktują kościół jak aulę, a nabożeństwo jak spektakl. Za każdym razem w kieszeni miałam polską flagę. Kiedy zrobiło się poruszenie, ktoś krzyknął, że Ojciec Święty wejdzie do świątyni od tyłu. Byłam podekscytowana. Wzruszyłam się. Szybko wrzuciłam biało-czerwoną flagę na balustradę. Jan Paweł II zatrzymał się wówczas przy nas. „Ojcze Święty, jesteśmy z Polski, modlimy się za ciebie”. Papież odpowiedział:  "To módlcie się, bardzo tego potrzebuję” - przypomina sobie Ola Górkiewicz.

Nasza rozmówczyni uczestniczyła rówież we mszy św. odprawianej w dniu Świętych Młodzianków, Męczenników, czyli dzieci betlejemskich zamordowanych na rozkaz żydowskiego króla Heroda.

- Wtedy bardzo rozpłakało się jedno dziecko. Papież poprosił, by dziecko podano do niego. Przytulił je mocno, a kiedy się uspokoiło, Jan Paweł II chciał oddać je mamie. Gdzie jest mama? - pytali wierni. Jakaś kobieta odezwała się z tłumu, uczestniczący we mszy podawali jej to dziecko na rękach. Te chwile są niezapomniane. To już się nie powtórzy - podsumowuje pani Ola.