Bazylika na Świętej Górze Zespół klasztorny na Świętej Górze k. Gostynia jest najwspanialszym zabytkiem ziemi gostyńskiej. Historia tego niezwykłego miejsca sięga XV w., kiedy to na Świętej Górze zbudowana została drewniana kaplica. W 1512 r. wzniesiono szachulcowy kościół pw. Nawiedzenia NMP. Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem ofiarowany został dla kościoła w 1542 roku. Stał się on głównym przedmiotem kultu i pielgrzymek. O prawo osiedlenia się na Głogówku ubiegały się różne zakony: dominikanie, reformaci i bernardyni. Za sprawą Adama Konarzewskiego, czciciela św. Filipa Neri, w 1668 r. rozpoczęła działalność pierwsza na polskiej ziemi Kongregacja Oratorium. Wkrótce zbudowany został drewniany klasztor. Obiekt barokowy, zbudowany został - na wzór bazyliki Santa Maria della Salute w Wenecji - w latach 1675-1698 według projektu włoskiego architekta Baltazara Longheny. Przy budowie współpracowali architekci włoscy Jan i Jerzy Catenaci. Fundatorami kościoła z przeznaczeniem dla zakonu filipinów była rodzina Konarzewskich. Kopuła z latarnią dobudowana została w latach 1726-1728 przez Pompeo Ferrariego przy współpracy Jana Adama Stiera. Wnętrze kopuły pokryte jest piękną polichromią Jerzego Wilhelma Neuhertza z 1746 roku. Również wg projektu Ferrariego zbudowano w latach 1732-1736 budynki klasztorne. Obecnie kościół świętogórski znajduje się pod opieką Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri, czyli księży filipinów, zwanych też oratorianami. Ma tu swoją siedzibę przełożony domu zakonnego - Superior. Tę funkcję pełni obecnie ks. Zbigniew Starczewski.
Kościół pw. Św. Małgorzaty Kościół jest najstarszym zabytkiem Gostynia.. Świątynia istniała prawdopodobnie już w końcu XIII w., w dokumentach parafia wymieniona została w 1310 roku. Obiekt zbudowany jako świątynia jednonawowa w latach 1418 - 1436, została w drugiej połowie XV w. powiększona przez dobudowanie naw bocznych oraz prezbiterium. Dalsza rozbudowa nastąpiła w XVI w. - dobudowano wówczas: wieżę, kruchtę i kaplicę św. Anny. Kościół obecnie jest okazałą budowlą późnogotycką, trójnawową, z węższym prezbiterium. Dziedziniec przykościelny otoczony jest murem z bramą z XVIII w. Wyposażenie kościoła jest bogate i różnorodne. Pośrodku ołtarza głównego pochodzącego z ok. 1640 roku znajduje się cenny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, dzieło szkoły flamandzkiej z ok. 1683 r. Przy bocznych ścianach prezbiterium stalle - po prawej późnogotyckie z 1514r., po lewej późnorenesansowe z XVII w.
Kościół pod wezwaniem Św. Ducha Obiekt zbudowany w latach 1907 - 1909 w formie neorenesansowej jako świątynia protestancka. Po drugiej wojnie światowej przekształcony w parafialny kościół rzymskokatolicki. W jednonawowym wnętrzu na uwagę zasługuje nowoczesny ołtarz główny. Na ścianie frontowej widnieje tablica upamiętniająca ks. Franciszka Olejniczaka - inicjatora budowy nowego gmachu gimnazjum gostyńskiego.
Starostwo Gmach został wybudowany w drugiej połowie XIX wieku z przeznaczeniem na siedzibę starostwa. Jego obecne formy pochodzą z okresu przebudowy w latach 1910-1912. Ściany z nie tynkowanych, czerwonych cegieł ceramicznych ozdobione są detalami tynkarskimi, m.in. obramieniami okien i gzymsami. W okresie dwudziestolecia międzywojennego budynek nie zmienił swej roli. Obecnie jest siedzibą władz powiatowych i gminnych. Ul. Wrocławska 556, 63-800 Gostyń Tel.: Urząd Miejski - 065 575 21 15 Tel.: Starostwo Powiatowe - 065 572 31 46
Budynek Liceum W 1921 roku wg projektu Lucjana Michałowskiego z inicjatywy ks. Franciszka Olejniczaka rozpoczęto budowę gmachu gimnazjum. Zbudowane zostało w rekordowo krótkim czasie, jako pomnik - wotum wdzięczności za odzyskanie niepodległości w 1919 r. Większość prac wykonano w czynie społecznym, czego efektem było otwarcie w 1924r. gimnazjum. Budynek został zaprojektowany i wyposażony według najnowszych na owe czasy standardów - posiadał m.in. liczne pracownie. W czasie okupacji mieściły się w nim koszary. Gmach zniszczony został w 1945 roku wskutek eksplozji nagromadzonych w nim materiałów wybuchowych. Po II wojnie światowej, również z inicjatywy ks. Olejniczaka, budynek odbudowano. W 2004 roku gostyńskie liceum obchodziło 80-lecie swego istnienia. Obecnie mieści się tu Zespół Szkół Ogólnokształcących.
Szkoła muzyczna Została oddana do użytku w 1993 roku. We wrześniu następnego roku rozpoczęły się zajęcia klas muzycznych. W odbudowanym i odrestaurowanym obiekcie "strzelnicy" położonym w malowniczym parku mieści się sala koncertowa. W odnowionym parku przy szkole znajduje się muszla koncertowa. Tu właśnie w głównej mierze skupia się życie kulturalne mieszkańców miasta. W letnie wieczory Gostyński Ośrodek Kultury „Hutnik” organizuje tzw. „niedziele parkowe”, podczas których czas gostyniaków umilają zespoły muzyczne z całej Polski.
Pałac w Kosowie Kosowo, wioska leżąca ok. 8 km na zachód od Gostynia, to miejsce urodzenia Stanisława Helsztyńskiego - wielkiego znawcy Wielkopolski. We wsi można podziwiać piękny kompleks parkowy oraz pałac - obecnie siedzibę filii Zespołu Szkół Rolniczych w Grabonogu.
Pałac w Goli Najstarsza wzmianka o wsi Gola ( poł. ok. 4 km na zachód od Gostynia) pochodzi z 1301 roku. Wieś przez stulecia znajdowała się w rękach rodów szlacheckich. W XIX wieku właścicielami Goli byli Potworowscy. Ich siedzibą był pałac zbudowany w końcu XVIII w. w stylu klasycystycznym. Jest to budowla od frontu ozdobiona pilastrami w formie kolumn korynckich, zwieńczona niewysoką attyką z barokowym szczytem z herbem Potworowskich. W części pomieszczeń zachowały się sufity ze sztukateriami i stare posadzki. Na uwagę zasługuje także znakomita kolekcja poroży. Pałac należy obecnie do firmy Agros-Farmy i Młyny Sp. z o.o. Część pomieszczeń przeznaczono na pokoje gościnne.
Stary Gostyń (Klony) Las starogostyński kryje w sobie pomnik pomordowanych przez hitlerowców 6 Polaków, a na obrzeżach znajduje się rezerwat roślin błotnych "Torfowisko Źródliskowe w Starym Gostyniu". Wart uwagi jest także kościół parafialny pod wezwaniem Św. Marcina pochodzący z XIV w.
Góra Zamkowa Miejsce spacerowe. Na jej szczycie znajduje się pomnik upamiętniający walczących o wolność z faszyzmem i bolszewizmem
Kościół w Starym Gostyniu Kościół w Starym Gostyniu p.w. św. Marcina według najstarszego istniejącego dokumentu z 1301r. musiał już istnieć w wieku XI czy XII, ponieważ Mikołaj Przedpełkowicz - wojewoda Kaliski i dziedzic wsi Stary Gostyń ufundował szpital i nie istniejący już dzisiaj Kościół św. Ducha (spłonął w 1788r.) na przedmieściu gostyńskim i połączył go na zawsze z kościołem Starogostyńskim, który prawdopodobnie był jeszcze drewniany. Rok 1301 uchodzi zatem umownie jako rok Fundacji murowanego Kościoła Starogostyńskiego, gdyż po raz pierwszy jest on wspomniany w dokumencie pisanym. Kiedy dzisiejszy Kościół został zbudowany, trudno dokładnie określić, gdyż w aktach parafialnych nie ma o tym wzmianki. Jedynie na podstawie oględzin i badań fundamentów Kościoła, które pochodzą z wczesnego gotyku wynika, że musiał on być budowany w początkach XIV wieku i to prawdopodobnie przez pobliskich Benedyktynów z Lubinia, którzy mieli zleconą nad nim opiekę. Obecny Kościół po rekonstrukcji i dobudowie zachował swój pierwotny styl wczesnogotycki, chociaż obecnie ma wyposażenie barokowe. W kościele znajdują się m.in.: główny Ołtarz barokowy z r. 1706 z cudownym zasłanianym wizerunkiem M.B.Starogostyńskiej z r. 1645 i wizerunkiem św. Marcina Bpa - patrona Kościoła. Dwa ołtarze boczne pochodzą z pocz. XIX wieku i przedstawiają: pierwszy - Chrystusa Ukrzyżowanego, a wyżej św. Rocha, a drugi - św. Benona, a wyżej św. Barbarę. Obraz Chrystusa jest zasłaniany obrazem św. Rodziny, a obraz św. Benona - obrazem św. Benedykta. Ambona pochodzi z 1706 roku, Chrzcielnica z 1717 roku, Konfesjonały z 1724 roku. W Kościele znajdują się współczesne (XXw.) Figury świętych (rzeźba ludowa). Ofiarodawcą figur był prof. Stanisław Helsztyński - Skorupka z Kosowa, a rzeźbiarzem ludowy artysta - Andrzej Majchrzak z Karchowa
