Kościół parafialny w Poniecu. Kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, zbudowany prawdopodobnie w pierwszej połowie XV wieku. Gotycki z wieżą i wnętrzem klasycystycznym, orientowany, murowany z cegły w układzie polski, otynkowany, na rzucie silnie wydłużonego prostokąta z wielobocznym zamknięciem niewyodrębionego prezbiterium, oddzielonym w drugiej połowie XVIII wieku ścianą ołtarzową i mieszczącym zakrystię i skarbczyk. W latach 1571 - 1606 znajdował się w rękach Braci Czeskich. Wieża została wybudowana około 1778 roku i w końcu XVIII wieku z fundacji Maksymiliana Mielżyńskiego pisarza w. koronnego. Wtedy też dokonano przebudowy wnętrza. Kościół został odnowiony w 1948 roku. Świątynia otoczona jest murek z dwiema bramami od wschodu i zachodu, w których znajdują się klasycystyczne kraty z herbem Nowina Mielżyńskich, inicjałami SM SB DP i datą 1811. Z zewnątrz kościół opięty gotyckimi szkarpami trzyuskokowymi, którym we wnętrzu odpowiadają klasycystyczne parzyste pilastry zwieńczone odcinkami belkowania; co druga para pilastrów dźwiga gurty oddzielające trzy przęsła sklepień żaglastych; na belkowaniu pozostałych par pilastrów dekoracyjne wazony. Chór muzyczny o linii wklęsłej, wsparty na trzech arkadach filarowych. Okna zamknięte łukiem półkolistym, od zewnątrz widoczne pierwotne wykroje ostrołukowe. Wieża dwukondygnacjowa, rozczłonkowana gzymsami, pilastrami i boniowaniem, zwieńczona belkowaniem z ząbkami i półkolistymi frontonami; hełm z blachy klasycystyczny w kształcie smukłego stożka osadzonego na niskim cokole. Portal do kruchty od zachodu w architektonicznym obramieniu.
Ratusz w Poniecu. Wzniesiono go Ratusz w Poniecu, Kamień węgielny pod budowę położono 6 września 1842 roku, a ratusz został oddany do użytku 15 października 1843 roku. Na wieży ratusza umieszczono zegar przeniesiony z wieży kościoła rzymskokatolickiego, a w 1875 roku zlecono głogowskiemu zegarmistrzowi budowę nowego zegara. W sieni znajduje się zabytkowa waga miejska z 1777 roku z kamiennymi odważnikami. Na zewnętrznej ścianie ratusza tablica ku czci Polaków rozstrzelanych z październiku 1939 roku przez hitlerowców, oraz tablica pamiątkowa dotycząca udziału Baonu Ponieckiego w Powstaniu Wielkopolskim. Ratusz od zawsze był siedzibą władz miejskich, obecnie władz samorządowych gminy Poniec.
Pałac w Łęce Wielkiej. Obiekt ten został zbudowany około 1870 roku w stylu neogotyku angielskiego dla Leona Mielżyńskiego. Jest to budynek zwrócony fasadą na wschód, murowany, piętrowy. Wzniesiony na planie prostokąta, z wieżą w narożu północno – wschodnim. Pałac posiada elewacje tynkowe, o bogatej dekoracji architektonicznej, zwieńczone wydatnym gzymsem i krenelażem. Ryzalit frontowy przedstawia płaskorzeźbę nadania właścicielom Łęki Wielkiej godności rycerskiej. W pałacu niegdyś znajdowało się bogate archiwum Mielżyńskich, które zostało przewiezione do Archiwum Państwowego w Poznaniu. Sam pałac jest położony w parku krajobrazowym ciekawym pod względem dendrologicznym. Spotkamy w nim białe topole, wejmutki, klony pospolite, jesiony i platany.
Pałac w Rokosowie. Pałac ten zbudowany wg planu arch. Fryderyka Augusta Stűllera dla Józefa Mycielskiego, budowa ukończona w 1847 roku. Położony w parku krajobrazowym ze starym drzewostanem, otoczony z trzech stron fosą (obecnie osuszoną). W stylu gotyku romantycznego. Zwrócony na południe. Murowany, otynkowany. Trzykondygnacjowy, podpiwniczony. Na planie prostokąta z płytkimi trzyosiowymi ryzalitami no osi fasad wzdłużnych i dwiema czterokondygnacjowymi okrągłymi wieżami wysuniętymi z naroży fasady frontowej. Od północy przy narożu północno – wschodnim wieloboczna weranda, od zachodu dwukondygnacjowa czworoboczna przybudówka. W przyziemiu od frontu duży westybul nakryty sklepieniem krzyżowym wspartym na marmurowych korynckich kolumienkach, za westybulem salon ze stropem o stiukowym podziale siatkowym, pokryty polichromią trzecie ćwierćwiecze XIX wieku. Na piętrze dwuprzęsłowa kaplica nakryta neogotyckim sklepieniem krzyżowo – żebrowym. Zewnątrz między kondygnacjami gzymsy kordonowe i parapetowe, całość zwieńczona krenelażem. Okna o łukach półkolistych. Ryzality środkowe nieco wyższe, flankowane na narożach uskokowymi szkarpami zwieńczonymi pinaklami; na krenelażu ryzalitu frontowego napis i data 1847, poniżej herb Dołęga Mycielskich. Dach kryty łupkiem.
Dworek w Drzewcach. Zespół dworsko – folwarczny położony jest na skraju wsi przy drodze Poniec – Gostyń. Dwór został zbudowany około połowy XIX wieku dla Żółtowskich w miejscu starego, z którego zachowały się jedynie sklepione kolebkowo piwnice. Dwór zbudowano na planie prostokąta z wielobocznymi niższymi dobudówkami przy ścianach szczytowych. Od frontu facjata i ganek wspartych na czterech żeliwnych kolumnach. Nad oknami i wejściem znajdują się tynkowe palmety. Dach dworku jest naczółkowy. Jako ciekawostkę można podać, że w roku 1831 bawił tutaj z krótką wizytą Adam Mickiewicz.
Kościół w Żytowiecku. Kościół parafialny p. w. św. Stanisława biskupa. Parafia wzmiankowana na 1419 rok. W drugiej połowie XVII wieku kościół drewniany p. w. św. Wawrzyńca. Obecny zbudowany w latach 1773 - 1777 z fundacji Maksymiliana Mielżyńskiego pisarza w. koronnego, właściciela wsi. Odnowiony w 1949r., polichromia Józefa i Łucji Oźminów 1956r. otoczony murem z końca XVIII wieku z trzema bramkami od zachodu. Na rzucie prostokąta, z czworoboczną wieżą przy fasadzie zachodniej. Półkoliste wybrzuszenia ścian pośrodku elewacji bocznych i wschodniej akcentują centralną kompozycję wnętrza: cztery pięcioboczne, opięte parami pilastrów filary dźwigają kopulaste, wsparte na parzystych gurtach, sklepienie środkowego przęsła nawy głównej oraz wydzielają węższe przęsła naw bocznych, prezbiterium i zachodnie przęsło nawy głównej, kryte sklepieniami żaglastymi na gurtach, spływającymi na przyścienne pilastry. Przy prezbiterium w przedłużeniu naw bocznych wydzielone: zakrystia i loża kolatorska, nad którymi empory otwierające się arkadami na kościół. Chór muzyczny wysunięty ku nawie linią wklęsło – wypukłą, wsparty na trzech arkadach, o filarach rozczłonkowanych pilastrami. Wieża trzykondygnacjowa, ogzymsowana, z pilastrami w narożnikach; okna zwieńczone falistymi gzymsikami; hełm barokowy z latarnią. Po bokach wieży półszczyty fasady zachodniej ze spływami. Dach na kościele trójspadowy, kryty dachówką. Zewnątrz we wschodniej ścianie kamień węgielny z datą 1773 oraz inicjałami MM fundatora i KZC jego żony Konstancji z Czapskich.
Kościół Poewangelicki w poniecu Kościół p. w. Chrystusa Króla. Jest to budowla stosunkowo świeżej daty. Wzniesiono ją w 1864r. w stylu neogotyckim jako kościół ewangelicki dla licznie zamieszkałej w owym czasie w Poniecu ludności niemieckiej. Przed jego wybudowaniem ewangelicy byli zmuszeni korzystać z niewielkiej świątyni w pobliskiej wsi Waszkowo. Na terenie gdzie obecnie znajduje się kościół Chrystusa Króla w przeszłości, co najmniej od XIV wieku znajdował się zamek właścicieli miasta.
