[AKTUALIZACJA]

Dlaczego warto pomagać innym - historia gostyniaka

To był drugi rok mojej tułaczki. Pracowałem na zlecenie jako kelner. Dzwonili do mnie, a ja zakładałem kamizelkę, koszulę i muchę i jechałem pod wskazany adres do hotelu, restauracji obsługiwać np. bankiet. Zarabiałem mało, bo pracy było mało. Ledwo wiązałem koniec z końcem. Byłem sam. Nie wystarczało na podstawowe potrzeby. Bywało, że nie miałem co jeść przez 2-3 dni pod rząd. Mieszkałem w paskudnych, bo tanich miejscach. Z różnymi ludźmi. Gdy tylko zarobiłem większe pieniądze starałem się zmienić mieszkanie na lepsze. Często uciekałem w nocy, gdyż współlokatorzy chcieli mnie okraść, napaść, pobić myśląc, że posiadam kosztowne rzeczy pewnie. Tak było też tamtego upalnego wieczora na dworcu Canning Town we Wschodnim Londynie. Stałem głodny, spragniony, zmęczony, spocony, z tobołami. Musiałem do 21:00 znaleźć dom, w którym przez telefon wynająłem pokój. Miałem odliczone, by zapłacić za pierwszy tydzień. Nie mogłem kupić wody, bo bałem się, że mi zabraknie na czynsz. Kompletnie nie wiedziałem, gdzie iść z tego dworca. Oglądałem mapę Londynu sto razy i próbowałem ustalić, gdzie ten adres się znajduje.

Nagle podszedł do mnie śniadej karnacji mężczyzna i zagadał. Chciał wiedzieć skąd jestem, czy jestem tu sam i czy potrzebuję pomocy. Wystraszyłem się nieco. Londyn pełen jest podejrzanych typów. Odpowiedziałem, że z Polski i że zaraz ktoś tu po mnie przyjedzie. Na co pan zaczął opowiadać, że jest z Tunezji i czeka za synem, który go oszukał mówiąc, że jedzie na szkolną imprezę, a opublikował na Facebooku zdjęcie z podejrzanymi kolegami, z którymi obiecał, że nie będzie się zadawał, w dodatku z djęcie wskazywało na zupełnie inne miejsce niż szkolna impreza. Tata się wściekł i kazał mu natychmiast wracać. Wysłuchałem historii. Pomyślałem sobie: "zupełnie jak mój tata. Ale by mi dał popalić, gdybym mu taki numer zrobił. Jakaż polska ta Tunezja… hmm."

Po chwili chłopak wyszedł do nas przed dworzec. Dostał ostrą reprymendę i posłusznie wszedł do auta. 

Tunezyjczyk wrócił do mnie: - Słuchaj, nie kłam. Nikt po ciebie nie przyjedzie. Jesteś zmęczony, głodny na pewno i nie masz gdzie iść. Zapraszamy do nas. 

Rozbroił mnie. Wyjaśniłem mu, że szukam tylko mieszkania, które wynająłem telefonicznie. Powiedział, że podwiezie. Moje lęki nie ustąpiły, ale nie miałem siły się bronić. Zabrał mnie z tobołami pod wskazany adres. Dał wody. Na miejscu zapukał do drzwi i właścicielce powiedział, że jestem jego bratankiem, który tu przyjechał (taaa… na pewno byłem podobny :) i z całą stanowczością stwierdził, że musi się upewnić, że to mieszkanie jest bezpieczne. Pani go wpuściła. Obejrzał wnętrze domu. Gdy wyszedł, zawołał mnie bym wysiadł już z samochodu.

- Słuchaj, to nie za wiele, ale chcę byś to wziął - wręczył mi 20 funtów. - Kupisz sobie kolację.

Moje kolacje były za 50-70 pensów. Wstyd było przyznać, co jadłem. Wyjaśniłem, że mam pracę i zarabiam, a pieniędzy nie przyjmę. Zrobił dla mnie wystarczająco wiele.

Nawet nie znam imienia. Tunezyjczyk. Obcego Polaka. Bo wyglądało, że potrzebuje pomocy. W Londynie. W XXI wieku. W centrum miasta i cywilizacji. Głodnego. Spragnionego. Bez dachu nad głową. Wystraszonego. Człowieka.

Dziś przyszedł dzień spłaty tego długu, Panie Tunezyjczyku!

Co dokładnie jest potrzebne ludziom na granicy?

1. Ciepła odzież: kurtki, bluzy, swetry, skarpety, czapki, rękawice.
2. Buty wszelkiego rozmiaru damskie i męskie. Ciepłe.
3. Ocieplacze dostępne w sieci Decathlon marki Wedze. Oraz ogrzewacz węglowy także z tej sieci sklepów. Koszt ok. 30zł/opak.
4. Żywność. I tu uwaga: Żywność tzw. sucha. Z długim terminem ważności. Puszkowana. Jeśli mięso to tylko drobiowe w puszce! Nie odbierajmy im resztek godności w tej chwili. Uszanujmy uwarunkowania religijne.

Gdzie zawozić dary dla migrantów?

[AKTUALIZACJA]

Zebrane paczki pojadą samochodem sponsora, Leszka Ratajczaka z Leszna, do oddziału PCK w Białymstoku na ul. Warszawską 29. Stamtąd rękoma pograniczników i wolontariuszy Grupy „Granica” trafią podczas patroli po lesie do tych, którzy tego potrzebują.