Mieszko Dąbrowski i jego droga do własnego klubu jeździeckiego [FILM I ZDJĘCIA]

Mistrzostwa, puchary i memoriał

 - Wychowałem się w Pępowie, tam też stawiałem pierwsze kroki w jeździectwie. Mój dziadek był hodowcą i trenerem w stadninie koni Pępowo oraz hodowcą i dyrektorem w innych – państwowych wtedy - stadninach – rozpoczyna opowieść Mieszko Dąbrowski, współwłaściciel klubu jeździeckiego KJ Stajnia Dąbrowscy ze Smogorzewa.

Jego tata Andrzej również był zawodnikiem i trenerem, wielokrotnym uczestnikiem Mistrzostwa Polski i członkiem kadry narodowej. Stryj Wojciech, to brązowy medalista Mistrzostw Polski i reprezentant kraju.

- Opuściliśmy Pępowo w 2000 r gdy miałem 17 lat i byłem aktualnym Mistrzem Polski Juniorów, członkiem narodowej kadry juniorów i brązowym medalistą Mistrzostw Polski Halowych – wylicza. - Szukaliśmy lepszych klubów, warunków do pracy i traktowaliśmy jeździectwo typowo zawodowo. Tata jako trener, a ja z bratem jako zawodnicy.

Zależało im, by odnaleźć klub, który stawia na rozwój zawodników, jest zainteresowany sportem, zawodami, mistrzostwami. Najpierw dołączyli do KJ Nowa Wioska przy stadninie koni w powiecie kwidzyńskim w woj. pomorskim, potem jeździli 4 lata w barwach KJ Elizówka. W międzyczasie Mieszko ukończył studia na Uniwersytecie Przyrodniczym W Lublinie. Podczas studiów został dwukrotnie akademickim Mistrzem Polski. Już 2 lata później zdobył srebrny medal  w Pucharze Polski jako młodzieżowiec, a jego 3 lata młodszy brat Bogusz zdobył tam 3 medale jako junior i reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy.

- Chyba najbardziej znanym w naszej rodzinie był mój dziadek Jan Kanty Dąbrowski, którego memoriał odbywa się do tej pory w Olszy kolo Śremu przy okazji Mistrzostw Polski Młodych Koni – podkreśla rozmówca.

Jest to duża impreza, ważna w świecie jeździeckim.

- Z 27 dotychczas rozegranych memoriałów udało mi się wygrać 1 , choć jest tam bardzo duża konkurencja, startuje czołówka jeździecka – dodaje.

Pamiątkową nagrodą na memoriale jest replika obrazu jego dziadka, który malował też konie. Miał dużo wystaw w Polsce, w  Niemczech, w Austrii. Odbył się również wernisaż jego obrazów na „Batorym”, słynnym statku pasażerskim kursującym do Stanów. Nestor rodu zmarł w 1990 r.

zdj. A. Andrzejewska

Kiedyś nie było prywatnych stajni

- Mój ojciec czy dziadek nie mieli wyboru, wszystkie stadniny były państwowe – mówi 38- latek.

Jak podkreśla, za czasów komuny konie uważano za „niebezpiecznie” elitarny sport, wymysł „burżujów”. Więc jeśli ktoś zamierzał się końmi zajmować, chcąc nie chcąc musiał w tych strukturach funkcjonować.

- Ja nie mam takiego przymusu, więc tym bardziej zależało mi na stworzeniu własnej stajni , z naszą myślą jeździecka czy hodowlaną – wyjaśnia M. Dąbrowski.

Sport, pasja, sposób na życie

- W hippice nie ma przypadkowych ludzi - wyjaśnia trener jeździecki – Ci, którzy kochają konie, zajmują się nimi, jeżdżą zawodowo czy rekreacyjnie.

Jeździectwo to jedyny sport, gdzie „przyrząd” jest istotą żywą. To z jednej strony wymaga więzi z koniem, z drugiej ścisłego współdziałania.

-  Jest koń, na którego można syknąć i już czuje się skarcony, a zdarza się i taki, którego dopiero klepnięcie w zad przywołuje do porządku – dodaje trener.

Konie są jak psy, czują nastawienie i charakter ludzi, mają swoich faworytów, emocje, lepsze i gorsze dni.  Są zwierzęciem stadnym, które szuka lidera, samca czy samicy alfa alb sam próbuje takim być. Z końmi związani są pasjonaci, którzy potrafią wstać o 4.30, by nakarmić i oporządzić konia przed wyjazdem na kolejne konkursy.

- Pomagamy ludziom rozwijać tę pasję, uczymy jazdy, mamy coraz więcej zdolnych zawodników, co przekłada się na wygrane i wysokie noty na kolejnych zawodach – mówi miłośnik hippiki. 

Żonę też poznał dzięki koniom

- Tam też poznałem w tym samym roku swoją żonę Annę Nowicką, która na miejscu miała swojego konia, była zaprzyjaźniona z tą stajnią, brała udział w zawodach i pomagała przy koniach – wspomina Mieszko.

Wzięli ślub w 2009 r., przenieśli się do Piasków, do teścia,  a konie zamieszkały na 2 lata w Bogusławkach koło Gostynia. Szukali jednocześnie w okolicy gospodarstwa, które będzie się nadawało na utworzenie stajni i szkółki jeździeckiej. Znajomy wspomniał im o działce w Smogorzewie, z dala od szos, koło lasu, z kiepskim wtedy dojazdem, ale – biorąc pod uwagę plany związane z końmi – idealnej do rozpoczęcia własnej działalności.

- Często chodziliśmy w te rejony na spacery, więc po odwiedzinach polecanego miejsca podjęliśmy szybko decyzję – wspomina rozmówca. - Wiedzieliśmy, że to jest to. W czerwcu 2011 r., gdy Ania była już w 2. ciąży przeprowadzaliśmy się do naszego własnego domu.

Początki Stajni Dąbrowskich

- Jeździłem nadal zawodowo w barwach BM Kobylin, miałem też własne konie i sponsorów – łącznie 12 wierzchowców do wyboru – mówi.

Klub  KJ Stajnia Dąbrowscy powstał 2 lata temu, akurat z początkiem pandemii. Znalazło się kilku sponsorów, którzy podjęli decyzję o współpracy, dzięki czemu można było startować w coraz to poważniejszych zawodach - jak te w Jaszkowie.

zdj. A. Andrzejewska

- Możemy brać udział w zawodach rangi ogólnopolskiej i międzynarodowej – dodaje Mieszko -  Z żoną i przyjaciółmi jesteśmy założycielami klubu, i mamy wsparcie w wielu osobach równie „zakręconych” na konie, jak my.

Konie muszą „oparskać” nowego Dąbrowskiego

-  By mnie obwąchały, oparskały i poznały nowego członka rodziny – wyjaśnia były reprezentant kraju. - Ta opowieść tak we mnie utkwiła, że gdy urodzili się nasi dwaj synowie, zrobiliśmy tak samo. Zawieźliśmy noworodki do koni, by dopełnić rytuału wprowadzenia.

Żona Mieszka, Anna również ma swoje wspomnienia z tamtych czasów;

- Gdy byłam w pierwszej ciąży to źrebiła się Cortesja (mój pierwszy koń, 20 latka z torów wyścigowych), urodziła Carlę Rossi – dodaje Anna Dąbrowska, żona bohatera opowieści. - Ja pojechałam na porodówkę 10 dni później. Teraz Jasiu startuje na Carli, swojej równolatce. Antek też ma już swoje pierwsze jazdy z Carlą, naszym pierwszym wspólnym „dzieckiem”.

Legenda rodzinna głosi, że do chrztu wiozła Mieszka para arabów, karetą. Oni sami swoich synów wieźli do kościoła bryczką. 

- Jak miałem pół roku, tata pierwszy raz posadził mnie na koniu na chwilę, by zrobić zdjęcie – wspomina rozmówca. 

Był 10- latkiem, gdy wystartował w pierwszych zawodach, miał 12 lat, gdy oficjalnie mógł współzawodniczyć, ta teraz jest już jego 26 sezon jeździecki. - I nie ostatni – podkreśla.

Ze łzami w oczach

- Wyniki w tym i poprzednich sezonach miałem imponujące, jednak stanięcie na podium i wysłuchanie Mazurka Dąbrowskiego, zwłaszcza gdy samemu jest się Dąbrowskim, to była chwila, która nawet dzisiaj, gdy o tym wspominam, powoduje głębokie wzruszenie –  mówi sportowiec. - Płakałem wtedy i mam łzy w oczach i dziś.

Kolejnym takim wydarzeniem było, gdy w 2021 r. ich wspaniali synowie Jan i Antoni przejechali w dobrym stylu i czasie parkury w Jaszkowie i razem jechali do dekoracji.

- Wraz z Anią odczuwaliśmy wzruszenie, ale i dumę, że nasza pasja, sposób na życie tak pięknie się w nich utrzymuje, że są 5. pokoleniem Dąbrowskich na podium.  Oboje z żoną nie ukrywaliśmy łez – przyznaje.

Mama Jasia i Antka wspomina, że najpierw chłopców interesowały zawody a potem konie:

- Na początku chłopaków nie tyle interesowały konie co zawody jeździeckie – wspomina ze śmiechem Anna Dąbrowska. Potrafili sobie sami stworzyć tor przeszkód, nawet z laski dziadka i odgrywali parkury w konkursach. - Ktoś musiał zapowiadać jeźdźca i konia, sygnalizować „dzwonek” i z pełną powagą podać konkurencje i wyniki – podkreśla. Potem dopiero, jak dorośli, zaczęli pomagać przy pielęgnacji koni a następnie na nie wsiadać.

Liczy się tylko przeszkoda

- W moim przypadku życiowe doświadczenie i studia, a więc wieloletnia praktyka i teoria psychologii konia sprawiły, że mogę uważać się za eksperta, jednak ciągle się uczę – dodaje trener. - Pomimo mojego wieku są jednak takie rzeczy, które ja sam – jako doświadczony jeździec i trener -  muszę zrobić w klubie osobiście, zwłaszcza przy okiełznaniu młodego konia, bo młodzież nie jest w stanie go ogarnąć. Mam to już we krwi.

Koń to istota wrażliwa

- Jednak w jeździectwie to pokonywanie barier psychicznych i fizycznych zarówno jeźdźca i konia – wyjaśnia M. Dąbrowski. - Nie można okazywać strachu, bo koń to wyczuwa i sam staje się niepewny. To musi być pełna synchronizacja, symbioza.

Dodaje, że koń nie rodzi się z siodłem na grzbiecie. To wolne zwierzę, dzikie z natury. Musi być okiełznane, ale nie zniewolone. Najpierw trzeba nauczyć źrebię zaufania do człowieka, wytrenować jego fizyczność, technikę, a następnie pracować nad parą jeździec – koń, by działała jako całość. Ważne jest też, by nie oswajać za bardzo zwierzęcia, bo to nie pies kanapowiec. To klacz musi nauczyć źrebaka być koniem i nie wolno za szybko wkraczać w tę naturalną więź.

- Znam przypadek, gdzie koń aportował wraz z psem i był tak rozpieszczany, że skakał właścicielowi na ramiona – śmieje się jeździec. -  Dopóki to był źrebak ważący 80 kg, było to zabawne, gdy ważył 600 kg… niebezpieczne. Wszystko ma swoje granice, koń jest koniem.

Pasja, talent, konsekwencja

-  A przy tym jest człowiekiem o tak delikatnej duszy, o tak wielkim sercu… -  dodaje Anna Dąbrowska, żona, największa fanka męża. -  W tych wielogodzinnych treningach, zawodach, codziennej harówce potrafi ni z tego ni z owego przynieść mi małego fiołeczka, bo gdzieś go zobaczył i uznał, że mi go podaruje. To wspaniały mąż i ojciec, wymagający, ale konsekwentny.

Anna wierzy, że dzięki mężowi ich klub jeździecki zdobędzie kolejne trofea i pozytywny rozgłos.

* W skróconej wersji papierowej opowieści kilkukrotnie wdarł się błąd, Z Mieszka zrobił się Miłosz. Na szczęście Mieszko Dąbrowski nie jest małostkowy i dał się przeprosić. Co czynię ponownie. Agnieszka Andrzejewska

Biogram

Mieszko Dąbrowski inż. zootechniki specjalizacja Hodowla i Użytkowanie Koni. Instruktor sportu - Jeździectwo. Mistrz Polski Juniorów 2000, 2- vice Halowy Mistrz Polski Juniorów 2000, Srebrny Medalista Pucharu Polski Młodych Jeźdźców 2003, vice Mistrz Polski Szkół Rolniczych 2007, 2-krotny Akademicki  Mistrz Polski 2009 i 2010.  Członek kadry narodowej juniorów 1999 -2001. Zajął też wiele czołowych miejsc w konkursach międzynarodowych, odniósł kilkadziesiąt zwycięstw w konkursach rangi ogólnopolskiej w tym Grand- Prix, Czynny zawodnik od 1995 r. po dziś dzień.