Dworek ziemski w Grabonogu Odrestaurowany drewniany dworek o konstrukcji szkieletowej, wypełniony gliną. W latach 80. ubiegłego wieku został odrestaurowany, z zachowaniem wcześniejszych rozwiązań architektonicznych. W tym dworku urodził się wybitny Polak Edmund Bojanowski. To jego imię nosi utworzone tu muzeum, szczycące się bogatymi zbiorami etnograficznymi. Obejrzeć tu można: ekspozycję archeologiczną z wykopalisk w Grabonogu, stroje ludowe z Biskupizny, instrumenty ludowe, dawne sprzęty gospodarstwa domowego, dokumenty po patronie, galerię sztuki ludowej i sakralnej. Natomiast w budynku nowego dworku z około 1820 roku mieszczą się biblioteka z czytelnią i galeria malarstwa.
Neogotycki pałac w Podrzeczu Pałac został wzniesiony około 1848 roku. Wybudowano go w siedzibie rodowej właściciela Mikołaja Beliny-Węsierskiego, ówczesnego dziedzica miasta Gostynia. W okresie międzywojennym pałac należał do rodu Taczanowskich. Architekt budowli dążył do malowniczego rozplanowania brył i stworzenia efektu narastania i rozwoju gmachu. Obiekt był w XIX jeszcze wieku wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Nad całością dominują wysokie wieże. Kiedyś pałac znajdował się po środku pięknego parku.
Kościół Strzelce Wielkie Kościół parafialny w Strzelcach Wielkich wzniesiono w 1389 r. Był on do XV wieku drewniany. Obecny, wzniesiony w latach 1487 - 1490, był odnawiany w 1686, a powiększony w 1902 r. Jest to jednonawowa, późnogotycka świątynia. W kościele zachowały się portrety trumienne oraz trzy barokowe rzeźby. Mieści się tu późnorenesansowe kamienne epitafium poety Kaspra Miaskowskiego z roku 1622
Kompleks szpitalny i zakon w Marysinie Budowla powstała pod koniec XIX wieku i była zrywem społeczeństwa polskiego przeciwko germanizacji. Oficjalnie oddano ją do użytku w 1895 roku. Stanęła na malowniczych wzgórzach położonych w południowej części Piasków, zwanych Marysinem. Kompleks szpitalny wzniesiony został sumptem hrabiego Marcelego Żółtowskiego, dziedzica majątku Godurowo. W latach 1905-1907 do obiektu szpitalnego dobudowano neogotycką kaplicę. W okresie międzywojennym placówka słynęła z wysokiego poziomu usług leczniczych. Po drugiej wojnie światowej została upaństwowiona, a potem przekształcona w zakład pulmonologiczny. Od roku 2000 obiekt jest ponownie własnością braci bonifratrów. Aktualnie jest remontowany. Wkrótce mają tu powstać niepubliczny zakład opieki zdrowotnej i ośrodek interwencji kryzysowej.
Kościół w Piaskach Kościół parafialny zbudowany w latach 1778 - 1782 jako zbór kalwiński. Jest to budowla salowa z zamkniętym wielobocznie prezbiterium i kwadratową wieżą od zachdu o konstrukcji szkieletowej, wypełnionej gliną i cegłą. Wokół nawy głównej umieszczone są dwukondygnacyjne empory.
Pałac w Szelejewie Zespół pałacowy z 1900 roku to przykład architektury klasycystycznej. Park krajobrazowy o częściowo zachowanym układzie regularnym pochodzi z XVIII–XIX wieku. W sąsiedztwie pałacu znajduje się kaplica z 1647 roku, murowana, salowa budowla zamknięta wielobocznie z zakrystią od południa i kruchta od zachodu.
Cmentarzysko w Podrzeczu. Pierwsze ślady pobytu ludzi na tym terenie sięgają 4500 – 5000 lat. Odkryto ceramikę charakterystyczną dla ludności z młodszej epoki kamienia, tzw. W archeologii kultury “pucharów lejkowatych”, która założyła tutaj niewielką osadę, jedną z kilku w lokalnym regionie osadniczym. . Niebawem ok. III tysiąclecia ludność z pokrewnego kręgu kulturowego zwanego w archeologii kulturą amfor kulistych, zbudowała tu okazały megalit w postaci skrzyni kamiennej, służącej najpewniej za grobowiec.. Około XII w p.n.e. Plemię ludności kultury łużyckiej założyło tu duży cmentarz, będący ośrodkiem centralnym mikroregionu osadniczego w tym czasie. Groby były budowane z dużym nakładem sił i starań w postaci okazałych kurhanów. Po przerwie trwającej ponad tysiąc lat teren badanego stanowiska został ponownie wykorzystany do założenia cmentarza. Prasłowiańska ludność kultury przeworskiej, która pozostawiła po sobie liczne ślady osad w najbliższej i nieco dalszej okolicy rozpoczęła tu chować swych zmarłych począwszy od końca I w. p.n.e. Odkryto ok. 100 grobów z tego okresu. Często kładziono zmarłemu na stos i do grobu przedmioty , którymi posługiwał się w życiu. Odnaleziono blisko 140 różnych egzemplarzy przedmiotów z tego okresu. Jest to pod tym względem jedno z najbogatszych cmentarzysk z tego okresu w Polsce. Odnaleziono także groby zwierzęce – jest to jeden z sześciu w Polsce grobów zwierzęcych, w tym jedyne w Polsce groby koni. Najmłodsze groby pochodzą z ok. II w. n.e. W połowie XIV w założono tu niewielką osadę, której mieszkańcy trudnili się hutnictwem.
