Najbardziej odczuwamy ulotność ludzkiego życia, gdy umiera nam ktoś bliski. Nie tylko krewny, ale i sąsiad, pedagog, osoba, która miała istotny wplyw na nasze decyzje czy losy. Wspominamy dziś nazwiska znane większości z nas, choć pewnie każdy ma swoją prywatną listę "nieobecnych", nad których grobami staniemy z zadumą.
„Nie ma takiego życia, które by choć przez chwilę nie było nieśmiertelne. Śmierć zawsze o tę chwilę przybywa spóźniona. Na próżno szarpie klamką niewidzialnych drzwi. Kto ile zdążył, tego mu cofnąć nie może.”
- fragment wiersza „O śmierci bez przesady” W. Szymborskiej
Od połowy października 2020 do 15 października 2021 roku na Ziemi Gostyńskiej zmarły 1042 osoby.
Poniżej przedstawiamy wspomnienia o niektorych z nich
(Piewsza część listy - ZOBACZ TUTAJ).
Mariusz Ruta (1963 - 2021)
Nauczyciel, radny Rady Miejskiej w Krobi. Urodził się 18 grudnia 1963 roku. Absolwent gostyńskiego liceum ogólnokształcącego i Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze. Po jej ukończeniu w 1987 roku rozpoczął pracę zawodową w Szkole Podstawowej w Poniecu jako nauczyciel matematyki. Natomiast od 1998 roku, aż do śmierci nieprzerwanie uczył „królowej nauk” w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Krobi. Wielokrotnie wyróżniany i nagradzany za swoje wysiłki pedagogiczne, od 2009 roku posiadał najwyższy tytuł nauczyciela dyplomowanego. Pierwszy raz w roli radnego Mariusz Ruta pojawił się na sesji inaugurującej pracę Rady Miejskiej VIII kadencji 20 listopada 2018 roku. Był członkiem komisji oświaty i spraw społecznych, komisji rewizyjnej oraz przedstawicielem gminy Krobia do Zgromadzenia Międzygminnego Związku Edukacyjnego Gostkowo-Niepart. Odszedł nagle 28 czerwca 2021 w wieku 57 lat. Spoczął w rodzinnym grobie na cmentarzu parafialnym w Krobi.
Jan Markowski (1939 - 2021)
Znany chirurg, wieloletni dyrektor gostyńskiego szpitala. W 1964 r. ukończył wydział lekarski Akademii Medycznej im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Był lekarzem specjalistą chirurgii ogólnej i organizacji ochrony zdrowia. Od początku swojego życia zawodowego związał się ze szpitalem w Gostyniu. Najpierw odbywał w nim staż podyplomowy, od 1 lutego 1966 r. pracował jako młody asystent na oddziale chirurgii. Od 1968 r. już jako chirurg. W latach 1978 - 1986 pełnił funkcję dyrektora SP ZOZ w Gostyniu, a w okresie od 1982 do 2004 roku był także ordynatorem oddziału chirurgicznego szpitala. Po przejściu na emeryturę nadal pozostawał aktywny zawodowo. Brał udział w corocznych poborach wojskowych, jako członek lekarskich komisji poborowych w Gostyniu. Miał stopień kapitana. Był m.in. członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich i Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny. Miał na swoim koncie wiele publikacji naukowych z zakresu historii chirurgii. Działał na rzecz kultywowania historii patrona szpitala Karola Marcinkowskiego. Efektem tych poczynań było odsłonięcie pomnika patrona szpitala na gostyńskich plantach oraz sesja naukowa i okoliczne wydawnictwo poświęcone znanemu Polakowi. Zmarł w wieku 82 lat.
Róża Jędrosz (1958 - 2021)
Radna, nauczycielka, były sołtys Wycisłowa. Społecznik i aktywistka, dobry człowiek. Kochała dzieci, a pracę z nimi traktowała jak pasję. W 1997 r. uzyskała tytuł magistra. Do 2016 r. pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Wycisłowie. Od 1 września 2016 r. do przejścia na emeryturę w 2020 r. była pracownikiem ZSP w Borku Wlkp. Wielokrotnie nagradzana Nagrodą Burmistrza Borku Wlkp. oraz Nagrodą Dyrektora Szkoły. W 2004 r. otrzymała Nagrodę MENiS, a w 2002 roku odznaczona została „Medalem Edukacji Narodowej”. Od 2002 r. była ekspertem MEN i mogła wchodzić w skład komisji kwalifikacyjnych lub egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy. Wiele czasu poświęciła pracy społecznej. Jako instruktor aktywnie działała w Hufcu Piaski-Borek za co została odznaczona Srebrną, a następnie Złotą Honorową Odznaką „Za zasługi dla Leszczyńskiej Chorągwi ZHP”. Znana była najbardziej jako sołtys Wycisłowa oraz radna Rady Miejskiej Borku Wlkp.
Danuta Andrzejewska (1937 - 2021)
Ur. 18 stycznia 1937 r. w Poznaniu, w rodzinie Czesława i Jadwigi Andrzejewskich. Polonistka. Ukończyła studia polonistyczne na Wydziale Filologii Polskiej UAM w Poznaniu. Pracowała jako nauczycielka języka polskiego w SP nr 1 w Gostyniu. Od 1 września 1961 r. do końca swojej kariery zawodowej w 1993 r. Zatrudniona w gostyńskim liceum ogólnokształcącym. Za wyróżniającą i sumienną pracę dydaktyczną odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz Nagrodą I stopnia Ministra Oświaty i Wychowania. Była wychowawczynią wielu pokoleń młodzieży. Jej uczniowie osiągali sukcesy w konkursach, byli też laureatami kolejnych edycji Olimpiady Języka Polskiego. Swoją polonistyczną pasję przekazywała innym, co w efekcie zaowocowało wykształceniem licznego grona polonistów. W swojej pracy z młodzieżą łączyła zawodową rzetelność z życzliwością i otwartością w relacjach z ludźmi. Przekazywała miłość do literatury i potrzebę dbałości o kulturę języka, uczyła szacunku do tradycji i innych ludzi.
Kacper Praczyk (1997 - 2020)
Kacper miał 23 lata. Został ciężko ranny w wypadku, w którym samochód osobowy zderzył się z koniem. Do zdarzenia doszło w lipcu w Elżbietkowie (gm. Pogorzela). Po wypadku przebywał przez długie miesiące w klinice we Wrocławiu, był w śpiączce. Przy życiu długo utrzymywał go respirator. Na przełomie października i listopada u rannego pojawiły się komplikacje w postaci zapalenia płuc i zakażenia krwi bakterią. To sprawiło, że jego pobyt w szpitalu bardzo się przedłużył. Po decyzji rodziny, dalsze leczenie i rehabilitacja poszkodowanego w wypadku, miały odbywać się w ośrodku rehabilitacyjnym w Krakowie. Tylko w takim miejscu specjaliści od razu pomogliby Kacprowi powoli wracać do zdrowia i uczyć wszystkiego - od mówienia i jedzenia po samodzielne chodzenie. Na rehabilitację potrzebne były środki finansowe. Zorganizowano zbiórkę charytatywną w internecie. W pomoc zaangażowali się znajomi. Jesienią ubiegłego roku lekarze poinformowali rodziców, że syn może być przetransportowany do Krakowa. To były bardzo dobre wiadomości, na które czekali bardzo długo. Niestety, organizm Kacpra nie radził sobie z rehabilitacją. Młody chłopak zmarł w ZOL w Miliczu, gdzie został przewieziony z ośrodka rehabilitacyjnego w Krakowie.
Zygmunt Pawlak (1938 - 2021)
Były radny gminny i sołtys Domachowa. Emerytowany pracownik Stacji Hodowli i Unasiennienia Zwierząt w Gostyniu. Prócz działalności zawodowej oraz na niwie samorządowej, sprawował też funkcje społeczne m.in. jako członek Rady Nadzorczej Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Krobi oraz Banku Spółdzielczego w Krobi. Od 1974 do 2018 roku sołtys Domachowa. Przez dwie kadencje (1994-2002) radny Rady Miejskiej w Krobi. Za swoją działalność społeczną odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi, odznaką „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” oraz złotym medalem „Za zasługi dla pożarnictwa”. W 2010 roku nadano mu tytuł „Zasłużony dla Gminy Krobia”. Śp. Zygmunt Pawlak zmarł 28 kwietnia 2021 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Domachowie.
Hieronim Urbański (1953 - 2021)
Samorządowiec, radny Rady Miejskiej w Krobi, pasjonat łowiectwa. Urodził się 7 sierpnia 1952 roku i przez całe swoje dorosłe życie związany był z przemysłem masarskim. Z wykształcenia technolog artykułów mięsnych. Przez wiele lat pracował w masarni Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Krobi, której był m.in. kierownikiem. Był też członkiem Rady Nadzorczej krobskiego GS-u. W późniejszych latach prowadził także własną działalność gospodarczą, którą zamknął kilka lat temu. W 2012 roku w wyborach uzupełniających do Rady Miejskiej w Krobi zdobył mandat radnego, który sprawował nieprzerwanie aż do śmierci. Od 2014 roku pełnił w tejże radzie funkcję przewodniczącego komisji rolnictwa i rozwoju gminy. Wspólnie z grupą mieszkańców tworzył Inicjatywną Grupę Sąsiedzką „Razem dla krobskiego osiedla”. 3 lipca 1987 roku śp. Hieronim Urbański został członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, wtedy na dobre zaczęła się jego przygoda z życiową pasją - myślistwem. Najpierw działał w nim jako sekretarz, a od 2005, aż do śmierci był łowczym. Był także członkiem krobskiego koła Polskiego Związku Emerytów i Rencistów. Śp. Hieronim Urbański zmarł 13 stycznia 2021 roku. Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Krobi.
Stanisław Kubiak (1930 - 2020)
Znany propagator folkloru biskupiańskiego, członek Biskupiańskiego Zespołu Folklorystycznego z Domachowa i Okolic, wybitny dudziarz, laureat nagrody im. Oskara Kolberga, odznaczony tytułem „Zasłużony Dla Gminy Krobia”. Urodził się w 1930 roku w Sułkowicach. Od dziecka był zafascynowany kapelą biskupińską. Pierwsze dudy i lekcje gry otrzymał w dzieciństwie od swojego wuja - dudziarza Wojciecha Kubiaka. Wprawy nabrał, ćwicząc z kolegą skrzypkiem Janem Łuczakiem z Posadowa. Mając 15 lat zagrał po raz pierwszy na weselu biskupiańskim ze znanym skrzypkiem Antonim Bzdęgą. „Terminował” pod okiem m.in. Józefa Kabały, Stanisława Skrzypalika, muzyków z rodziny Chudych z Bukownicy, Maleszków i Radojewskich z Domachowa (tam uczył się strojenia dud). Współtworzył kapelę dudziarską. Jako uczestnik nagrań radiowych i filmowych sławiących folklor wielokrotnie reprezentował Biskupiznę i gminę Krobia na różnego rodzaju festiwalach, przeglądach, konkursach w kraju i zagranicą. Czterokrotnie zdobywał I miejsce w Konkursie Kapel Dudziarskich w Bukówcu Górnym, laureat Konfrontacji Kapel Dudziarskich w Poznaniu oraz I-go miejsca na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym n/Wisłą. Zmarł 25 października 2020 r.
Czesław Frąckowiak (1934 - 2021)
Długoletni sołtys Tworzymirek. Przez 49 lat, nieprzerwanie od 1972 r., na jego domu wisiała tabliczka z napisem „sołtys”. Był gospodarzem wioski z najdłuższym stażem w gminie Gostyń. Pochodził z Łagowa, a do Tworzymirek wprowadził się pod koniec lat 60. Szybko został prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej, a później społeczność wioski wybrała go na sołtysa, gdyż uznała, że „nowy” pogodzi skłócone ze sobą w owym czasie obozy mieszkańców. Najbliżsi mówili, że ma zbyt dobre serce, żona zawsze doceniała w nim cierpliwość. A mieszkańcy nieprzerwanie przychodzili do niego z bolączkami, jak „do spowiedzi”. Wychodził z założenia, że ważniejszy od zaogniania problemu jest kompromis.
Leon Adamski (1931 - 2021)
Harcmistrz i społecznik, autorytet dla zuchów, harcerzy i instruktorów z całego powiatu związany z ponieckim harcerstwem od prawie 8. dekad - od momentu, kiedy to wstąpił do 6 drużyny ZHP im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Poniecu. W latach 1966 - 1975 był zastępcą Komendanta Ośrodka Harcerskiego w Poniecu. W roku 1987 został wybrany Komendantem Hufca ZHP w Poniecu. Po reorganizacji harcerstwa w roku 1997 dh Adamski objął funkcję Komendanta Szczepu ZHP. Od 1999 r. członek Komendy Hufca ZHP w Gostyniu. Z jego inicjatywy narodziła się tradycja przekazywania Ognia Betlejemskiego organizacjom, instytucjom i szkołom na terenie gminy i powiatu. Oprócz pracy na rzecz ZHP dh harcmistrz Leon Adamski pracował na rzecz miasta i gminy Poniec. Od 28 czerwca 1984 r. był członkiem prezydium rady. Od 1989 roku członkiem komisji ds. współpracy z Holandią. W latach 1999-2005 członek Zarządu Miejsko-Gminnego OSP w Poniecu. Leon Adamski znany był również jako inicjator Rajdu Szlakiem Miejsc Pamięci Powstania Wielkopolskiego. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in.: Krzyż za zasługi dla ZHP, Złoty Krzyż Zasługi, Odznaka za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego, Złoty Krzyż za zasługi dla ZHP, Srebrny Medal za Zasługi dla Pożarnictwa, Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju. Śp. Leon Adamski odszedł na wieczną wartę 8 lipca 2021 r. Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Poniecu.
Anna Brzeskot (1962 - 2021)
Wieloletnia członkini KGW w Brzeziu. Miała 59 lat. Przegrała walkę z nowotworem. Zawsze pomocna, gotowa do współpracy, aktywna. Obrotna kobieta i oddana mama czterech chłopców. W latach 2008 - 2014 sumiennie pełniła funkcję skarbnika KGW. Była pracownikiem Zespołu Szkół Specjalnych w Brzeziu, ale kłopoty ze zdrowiem sprawiły, że musiała zrezygnować i przejść na rentę chorobową. Była uśmiechniętą, uczynną, pomocną, gotową do działania kobietą. W działalność KGW wnosiła zawsze wiele radości i ciepła. Z chęcią angażowała się w organizację dnia kobiet, w przygotowanie dożynek czy pikników organizowanych przez koło gospodyń wiejskich.
Arkadiusz Łączny (1969 - 2021)
Arkadiusz Łączny, mistrz i właściciel klubu Taekwon-do Kreli Kyosa Gostyń, zasłabł na treningu z dziećmi w gostyńskiej sali 5 maja. Niestety zmarł, nie odzyskawszy świadomości, 12 maja 2021 r. Miał 52 lata. Był instruktorem 5 dan w taekwondo. Zawodnicy Taekwon-do Kreli Kyosa Gostyń zajmowali czołowe miejsca na zawodach krajowych, jak i międzynarodowych. Do ich największych sukcesów należy zaliczyć osiągnięcia w Mistrzostwach Świata w Londynie. Reprezentacja jego szkoły wywalczyła wtedy trzynaście medali: trzy złote, pięć srebrnych i pięć brązowych. Dla wielu gostyniaków był przede wszystkim mistrzem sztuk walki, trenerem, wychowawcą i przewodnikiem. Dlatego też na pogrzebie pojawili się w tradycyjnych strojach (Doboki), by oddać ostatni hołd swemu nauczycielowi. Został pochowany w Gostyniu.
ks. Krzysztof Twardowski (1992 - 2021)
Urodził się 23 lipca 1992 r. Dzieciństwo i lata szkolne spędził w rodzinnym Karcu. W latach 1999 - 2008 uczęszczał do Szkoły Podstawowej, a następnie do Gimnazjum w Pudliszkach. Swą edukację kontynuował w Liceum w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Krobi. Jednocześnie był gorliwym ministrantem. Po zdaniu matury w roku 2011 wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu równocześnie studiując teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W roku 2016 przyjął święcenia diakonatu, a w dniu 25 maja 2017 r. święcenia kapłańskie. Trzy dni później, w swojej rodzinnej Parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Pudliszkach odprawił wspomnianą mszę święta prymicyjną. Był trzecim kapłanem z tej powstałej na początku lat 80-tych ubiegłego wieku parafii i pierwszym wywodzącym się z Karca. Po przyjęciu święceń pełnił posługę wikariusza w parafii pw. św. Jana Bosko w Luboniu, a po dwóch latach przeniesiony został do parafii pw. Św. Antoniego w Lesznie. Zmarł nagle 16 lutego 2021 roku w wieku 29 lat, w czwartym roku swojego kapłaństwa. Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Pudliszkach.
Kazimierz Szymański (1932 - 2021)
Harcerz i żołnierz Armii Krajowej, ps. „Jędrek” członek organizacji niepodległościowej „AK - Zawisza” na terenie powiatu gostyńskiego, więzień polityczny, członek organizacji kombatanckich, uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony odznaczeniem „Zasłużony dla gminy Krobia”. Urodził się 20 lutego 1932 r. w Krobi. „Jędrek”, był jednym z trzech założycieli młodzieżowej organizacji konspiracyjnej, która powstała w Krobi wiosną 1947 r. i przyjęła dla siebie nazwę „Zawisza”. Na początku 1949 r. organizacja została włączona do „Armii Krajowej” tworząc Odwód Krobia. Oprócz kontynuowania działalności propagandowej otrzymał również zadania intensywnego gromadzenia broni - przechowywał kilkaset naboi karabinowych, pociski do działka ppanc, do moździerza (w szeregach AK dosłużył się stopnia porucznika). W sierpniu 1949 roku, na obozie harcerskim w Podtyniu koło Kłodzka, Kazimierz Szymański został aresztowany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Gostyniu, a następnie przetrzymywany w aresztach w Gostyniu, Śremie i Poznaniu. 7 lipca 1950 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu skazał go na karę 11 lat więzienia, którą odbywał od 1 sierpnia 1949 w Poznaniu, Jaworznie i Rawiczu, do 30 maja 1956 roku. W 2011 roku objął funkcję prezesa krobskiego koła, sprawując ją przez kolejne lata. W 2012 roku otrzymał tytuł „Zasłużony dla gminy Krobia”. Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Więźnia Politycznego, Krzyżem Armii Krajowej, Złotym medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Srebrnym medalem opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, a także medalami kombatanckimi - Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. Zmarł 5 kwietnia 2021 r. w wieku 89 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Krobi.
Eugeniusz Mikołajczyk (1955 - 2021)
Radny III kadencji Rady Gminy Pępowo w latach 1998 - 2002, mieszkaniec wsi Czeluścin, zmarł w wieku 66 lat.
