1 listopada. Odeszli od nas...

Po raz kolejny na łamach “Życia” wspominamy osoby z terenu naszego powiatu, które odeszły w minionym roku.

Przesłanie ks. Artura Michalaka, proboszcza parafii w Zimnowodzie na 1 listopada:

Żyjmy nadzieją, że wśród naszych bliskich, wśród zmarłych z rodziny, wśród znajomych, którzy odeszli są święci. Nie znamy ich jeszcze, Kościół nie wyniósł ich na ołtarze. Pomyślmy o swojej babci, dziadku, tacie, mamie, że są święci, przecież kojarzymy ich z dobrej strony. A nawet, jeśli byli w Czyśćcu i z niego wyszli, to już są święci. Wielu z nas jeszcze 1 listopada kojarzy z Dniem Zmarłych. A to jest dzień Wszystkich Świętych - to ma być dla nas dzień radości i nadziei.

• gm. Gostyń - 241 osób
• gm. Krobia - 135 osób
• gm. Borek Wlkp. - 90 osób
• gm. Piaski - 80 osób
• gm. Poniec - 75 osób
• gm. Pępowo - 67 osób
• gm. Pogorzela - 57 osób

Mirosław Waluś (1956 - 2017)

Urodził się w 1956 roku. Był nauczycielem matematyki w Zespole Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Krobi. W pierwszych wolnych wyborach samorządowych, 27 maja 1990 roku, został wybrany radnym Rady Gminy i Miasta w Krobi. W dniu 19 czerwca 1990 roku został wybrany Burmistrzem Gminy i Miasta w Krobi. Funkcję burmistrza sprawował do 2006 roku. Był również aktywnym biegaczem i pierwszym mieszkańcem gminy Krobia, który przebiegł maraton. Za działalność publiczną w latach 1990-2012 otrzymał wiele odznaczeń, a 11 listopada 2016 roku, za wysiłek na rzecz gminy Krobia i jej mieszkańców Mirosław Waluś odebrał odznaczenie “Zasłużony dla gminy Krobia”. Zmarł 18 marca 2017 roku.

Urodził się 6 sierpnia 1945 roku w Szelejewie. Od wielu lat był związany z samorządem, był aktywnym działaczem sportowym oraz zaangażowanym strażakiem - ochotnikiem. Przez pięć kadencji był radnym w Radzie Gminy Piaski. Był również wieloletnim prezesem LZS “Wielkopolanka Szelejewo”, angażując się w rozwój sportu w swojej miejscowości. Od najmłodszych lat związany był z Ochotniczą Strażą Pożarną w Szelejewie. Był również inicjatorem nadania jednostce sztandaru. Za swoją wszechstronną działalność był wielokrotnie nagradzany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego, Złotą Odznakę Honorową WZPN oraz Złotym Medalem za zasługi dla pożarnictwa, Medalem Honorowym im. B. Chomicza, Złotym Znakiem Związku. Zmarł 11 lipca 2017 roku.

Zmarł w wieku 76 lat. Przez ostatnie lata swojego życia był na zasłużonej emeryturze, wcześniej pracował w Urzędzie Miejskim w Borku Wlkp. Był też radnym Rady Miejskiej Borku Wlkp. Pracę w boreckim magistracie rozpoczął w marcu 2001 roku na stanowisku inspektora ds. rolnictwa i gospodarki komunalnej. W magistracie pracował do 31 maja 2006 r. Od roku 1998 do momentu podjęcia pracy w Urzędzie Miejskim pełnił funkcję członka zarządu miejskiego Borku Wlkp.

Wieloletni skarbnik Urzędu Gminy w Pępowie. Był człowiekiem dobrego serca i dużej pracowitości. Dobry i życzliwy kolega, służący pomocą współpracownikom i wszystkim, którzy tej pomocy potrzebowali. Śp. Ryszard niemal całe swoje dorosłe życie poświęcił pracy na rzecz lokalnej społeczności, służąc jej swoją wiedzą i doświadczeniem. Kształcił się w Technikum Ekonomicznym w Pile oraz na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1984 r. uzyskał tytuł magistra administracji. Swoje pierwsze kroki w zawodzie stawiał w Gminnej Spółdzielni “Samopomoc Chłopska” w Pępowie. 1 lutego 1973 r. rozpoczął pracę na stanowisku głównego księgowego w Urzędzie Gminy Pępowo. Mimo politycznych burz i zawirowań, pełnił tę funkcję nieprzerwanie przez ponad 44 lata, aż do dnia swojej śmierci. Jego pasją był sport. Trenował siatkówkę, tenis, tenis stołowy, koszykówkę, a przede wszystkim piłkę nożną, w której realizował się jako zawodnik LZS Dąbroczanka Pępowo i innych klubów. Był jednym z najlepszych piłkarzy w historii drużyny Dąbroczanki. Kiedy już wiek nie pozwalał mu aktywnie grać zawsze służył pomocą młodszym sportowcom. Ryszard Zjeżdżałka zmarł 23 czerwca 2017 roku.

Urodziła się 23 lutego 1962 roku w Koźminie Wielkopolskim. Wieloletnia zastępczyni dyrektora Szkoły Podstawowej w Pogorzeli. Tę funkcję pełniła przez 13 lat, od 1 września 2004 roku. Zmarła w wieku 55 lat, 29 lipca 2017 roku.

Urodził się 14 września 1941 roku w Pogorzeli. Długoletni prezes OSP w Gumienicach. Odznaczony najwyższym odznaczeniem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP - medalem honorowym im. Bolesława Chomicza. Odznaczenie jest nadawane przez Prezydium Zarządu Głównego ZOSP RP. Zmarł 6 maja 2017 roku.

Wieloletni pracownik Urzędu Miejskiego w Gostyniu, były działacz samorządowy szczebla gminnego i powiatowego. Miał 62 lata. Karierę zawodową rozpoczął w spółdzielniach mleczarskich, gdzie pracował w latach 1975-1985. Po ukończeniu studiów na Akademii Rolniczej w Poznaniu rozpoczął pracę w Wojewódzkim Ośrodku Postępu Rolniczego w Bojanowie. W Urzędzie Miejskim w Gostyniu został zatrudniony w 1990 r. na stanowisku inspektora ds. planowania, koordynacji i analiz. W 1993 r. awansował na stanowisko kierownika wydziału planowania i techniczno-inwestycyjnego. Następnie, w wyniku reorganizacji magistratu, od 2004 r. pełnił funkcję naczelnika wydziału rozwoju i inwestycji. Był też członkiem rad nadzorczych w spółkach z udziałem gminy. Dzięki Jego ogromnej wiedzy i doświadczeniu oraz odpowiedzialności, a także dzięki dobrym relacjom z instytucjami i przedsiębiorcami, zrealizowano na terenie miasta i gminy wiele inwestycji. Pracę w administracji godził z aktywnością w organach uchwałodawczych samorządów. Był radnym Rady Miejskiej w Gostyniu II kadencji. W 2006 r. został radnym Rady Powiatu Gostyńskiego III kadencji. Równolegle z pracą samorządową Henryk Sadzki angażował się w działalność społeczną. Od wielu lat bardzo aktywnie działał w parafii pw. św. Małgorzaty w Gostyniu, będąc między innymi członkiem rady ekonomicznej. W ostatnich miesiącach zmagał się z ciężką chorobą.

Był znanym animatorem twórczości plastycznej na terenie Gostynia. Z wykształcenia był ekonomistą, a malarstwo było jego pasją. Działał aktywnie w Klubie Plastyka Amatora przy GOK Hutnik w Gostyniu. Tam też chętnie dzielił się swoją wiedzą z młodszym pokoleniem. Uprawiał różne techniki plastyczne, począwszy od rysunku, poprzez grafikę, pastel, akwarelę, gwasz, na malarstwie olejnym kończąc. Inspirowała go przede wszystkim przyroda, ale także architektura miejska, zwłaszcza Krakowa, gdzie przebywał podczas II wojny światowej. W 1995 roku otrzymał Laur Gostynia, nagrodę twórczą samorządu gostyńskiego, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury, poprzez utrwalanie w swojej twórczości piękna miasta i okolicy. Jego prace mieszkańcy Gostynia i nie tylko mogli podziwiać na licznych wystawach. Zmarł 24 października 2017 roku.

Urodził się 9 kwietnia 1950 roku. Od maja 2012 roku proboszcz w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Kunowie. Dotychczas piastował to stanowisko w parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Poniecu, którą zawsze ciepło wspominał i wielokrotnie wracał do niej wspomnieniami podczas kazań i spotkań z wiernymi. Ksiądz Leon Kamiński był proboszczem kunowskiej parafii przez 5 lat. Zmarł niespodziewanie 1 lipca 2017 roku.

Urodził się 20 czerwca 1941 roku. Razem z rodziną mieszkał w Ludwinowie, gmina Pępowo. Przez wiele lat był działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego i Kółek Rolniczych oraz prezesem Związku Producentów i Hodowców Trzody Chlewnej w Lesznie, działał również w ODR Leszno. Był także przewodniczącym rady nadzorczej w Spółdzielni Kołek Rolniczych w Pępowie i członkiem rady nadzorczej w Gminnej Spółdzielni w Pępowie. Zmarł 14 października 2017.

Urodził się 7 lipca 1939 roku. Od 1984 roku był aktywnym członkiem organów gminy - najpierw Rady Narodowej Miasta i Gminy Krobia, a następnie Rady Miejskiej w Krobi. Funkcję radnego sprawował, aż do 2014 roku. Przez 20 lat był prezesem Klubu Sportowego “Sokół Chwałkowo”, członkiem miejscowego OSP. Za swoją działalność otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Odznakę Zasłużony dla województwa wielkopolskiego, Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa oraz tytuł Zasłużony dla Gminy Krobia. Zmarł 6 kwietnia 2017 roku.

Pracowała w Urzędzie Miejskim w Borku Wlkp. od maja 2008 r. do stycznia 2017 r., na stanowisku inspektora ds. zamówień publicznych. W 2010 r. ukończyła studia licencjackie na wydziale administracji Wielkopolskiej Wyższej Szkoły Humanistyczno - Ekonomicznej w Jarocinie. Zaczęła studia magisterskie, których z powodu choroby nie zdążyła ukończyć. Zmarła w wieku 31 lat. Była zawsze uśmiechniętą i pogodną, przyjacielską i ciepłą osobą. Wspaniała matka, żona, koleżanka i współpracownik. Wrażliwa na drugiego człowieka, zawsze niosąca pomoc, kochająca dzieci. Angażowała się w życie swojej społeczności, w roku 2011 wybrana została do Rady Sołeckiej Jeżewa. Miała mnóstwo marzeń i planów. - Pamięć o Niej nigdy nie zostanie zatarta, wspomnieniami będzie żyła w nas na zawsze. Pozostawiasz ciepły i trwały ślad w naszych sercach - mówią pracownicy boreckiego magistratu.

Był rodowitym gostynianinem. Wiele lat pracował w Urzędzie Miejskim w Gostyniu, był strażnikiem Straży Miejskiej. Miał 59 lat. Pierwszą pracę podjął w Poznańskiej Fabryce Łożysk Tocznych, po ukończeniu tamtejszej Zasadniczej Szkoły Budowlanej w Poznaniu i zdobyciu zawodu mechanika maszyn i urządzeń budowlanych. W 1978 r. powrócił do Gostynia, gdzie znalazł zatrudnienie w Wielkopolskiej Hucie Szkła. Wówczas też uczył się w Technikum Mechanicznym w Śremie. Pracę w gostyńskim magistracie zaczął 15 czerwca 1994 r. - gdy rozpoczęła działalność Straż Miejska. Jako strażnik miejski, w ramach swoich obowiązków wykonywał m.in. zadania z zakresu ochrony, bezpieczeństwa i porządku w miejscach publicznych oraz obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej. Szczególnie bliskie były mu zagadnienia ochrony środowiska. Realizując obowiązki skutecznie współpracował ze służbami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo publiczne i ochronę życia i zdrowia obywateli. Przez 23 lata pełnił wzorową służbę na rzecz dobra gminy Gostyń i jej mieszkańców. Andrzej Szymoniak był aktywny i otwarty na nowe wyzwania. Chętnie służył pomocą młodszym kolegom, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem. Wolny czas przeznaczał na swe życiowe pasje. Największą z nich było łowiectwo.

Marian Sobkowiak był członkiem ruchu oporu i więźniem obozów koncentracyjnych w okresie II wojny światowej, aktywny działacz organizacji kombatanckich, znany z licznych inicjatyw na rzecz polsko-niemieckiego pojednania. Istotne piętno na Jego życiorysie odcisnęła II wojna światowa. W wieku 16 lat przystąpił do Tajnej Organizacji Wojskowej “Czarny Legion”, która w kwietniu 1940 r. zawiązała się na terenie ziemi gostyńskiej. W kwietniu 1941 r. został aresztowany. Trafił do więzienia w Rawiczu, a następnie do Zwickau. W 1942 r. skazany został na 2 lata obozu karnego. Przebywał w obozach koncentracyjnych w Gross-Rosen i Sachsenhausen. Po powrocie do Gostynia pracował zawodowo. Przez wiele lat związany był z drukarstwem. Równocześnie angażował się w pracę organizacji kombatanckich - Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a potem Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych. Ze swoimi kolegami, głównie czarnolegionistami, którzy tak jak On przeżyli wojnę, podjął działania na rzecz upamiętnienia losów zgilotynowanych w Dreźnie w czerwcu 1942 r. członków tej organizacji. W latach 70. ubiegłego stulecia był współinicjatorem nawiązania kontaktów ze związkiem niemieckich antyfaszystów. Relacje te zaowocowały cyklem działań na rzecz pojednania między Polakami a Niemcami. Za swą działalność na tym polu Marian Sobkowiak był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany - nie tylko na szczeblu lokalnym. W roku 2006 przyznany Mu został “Laur Gostynia”, trzy lata później otrzymał Krzyż Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, a także tytuł “Zasłużony dla Powiatu”, w roku 2010 odebrał Medal Honorowy Miasta Drezna, zaś w roku 2015 - Medal “Misja Pojednania”.

Radny Rady Miejskiej w Gostyniu w latach 1994-2010. Zmarł po długiej chorobie. Miał 78 lat. Z gostyńskim samorządem związany był od 1994 r. Wtedy po raz pierwszy został wybrany na radnego Rady Miejskiej w Gostyniu. Od tego czasu reprezentował mieszkańców przez 4 kadencje - II, III, IV i V. W latach 1994-2002 Zenon Grześkowiak był także członkiem zarządu miejskiego. Zawodowo przez lata związany był z ZSZ w Gostyniu, gdzie od 1965 roku pracował jako nauczyciel przedmiotów zawodowych mechanicznych. Pracę w szkole zakończył w roku 1997. W 1994 r. za swoją pracę zawodową otrzymał Nagrodę Dyrektora.

Zobacz, o kim pisaliśmy w roku:

2016 - TUTAJ

2015 - TUTAJ