Odeszli od nas... Gostyńska lista nieobecnych

Dwanaście miesięcy od ostatniego tekstu poświęconego osobom, które od nas odeszły, minęło niezwykle szybko. I znowu przed nami smutna lista. Pochylamy głowy z zadumą nad tajemnicą przemijania, dzielimy się smutkiem z najbliższymi zmarłych. Przywołujemy we wspomnieniach wspaniałe osoby, które za szybko od nas odeszły.

Od połowy października 2018 do 15 października 2019 roku na Ziemi Gostyńskiej zmarło 820 osób:

• Gostyń - 303 osoby
• Krobia - 143 osób
• Piaski -  102 osoby
• Poniec -  72 osoby
• Borek wlkp. - 72 osoby
• Pępowo - 66 osób
• Pogorzela - 62 osoby

Władysław Skowroński (1931 - 2019)

Długoletni pracownik Banku Spółdzielczego w Pogorzeli i jego wieloletni dyrektor. Pracę w Banku rozpoczął w roku 1947 jako pracownik obsługi, potem kolejno był głównym księgowym, kierownikiem banku i dyrektorem (aż do przejścia na emeryturę w 1997 roku). Jednocześnie od 1970 roku pełnił funkcję członka zarządu, a następnie prezesa zarządu banku aż do 30 kwietnia 1999 r. Dzięki jego zaangażowaniu i staraniom został oddany do użytku nowy okazały budynek banku w Pogorzeli przy ul. Błonie. Za zasługi w swojej pracy zawodowej otrzymał wiele odznaczeń m.in. - Brązowy Krzyż Zasługi, Medal za Zasługi w Rozwoju Banków Spółdzielczych, Srebrny Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę za Zasługi dla Finansów PRL, Medal 30-lecia i 40-lecia Polski Ludowej. Od 1949 roku działał w Związku Młodzieży Polskiej, a następnie w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym. Prawie 40 lat pełnił w nim funkcję prezesa zarządu Miejsko-Gminnego Stronnictwa. Otrzymał szereg wyróżnień m.in. Medal za Zasługi dla Ruchu Ludowego im. Wincentego Witosa oraz Złotą Koniczynkę. Za te zasługi - Rada Miejska w Pogorzeli 28 października 2005 roku nadała panu Władysławowi Skowrońskiemu tytuł i odznakę „Zasłużony dla Gminy Pogorzela”. Zmarł 21 sierpnia 2019 r.

Urodził się 4 listopada 1915 roku, był najstarszym mieszkańcem gminy Pogorzela. Pomimo przeżytych ponad stu lat, nie opuszczała go pogoda ducha. Uwielbiał śpiewać, żartować i przyjmować gości. Swojej żonie Janinie ślubował miłość w lutym 1946 roku. Przeżyli ze sobą ponad 60 lat. Pan Stanisław zmarł dwa miesiące przed swoimi 104. urodzinami - 5 września 2019 r.

Urodzona 25 stycznia 1965 r. - zmarła 8 stycznia 2019 r. Działaczka społeczna, radna Rady Miejskiej w Poniecu V kadencji, przewodnicząca Komisji Oświaty, Kultury, Kultury Fizycznej, Zdrowia, Spraw Socjalnych i Obywatelskich, przewodnicząca KGW Szurkowo, członek rady sołeckiej oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Czynnie brała udział w organizacji życia wioski oraz gminy. - Uczestniczyła w każdej uroczystości. Naprawdę jej nam brakuje - mówi Tadeusz Fornalik, sołtys Szurkowa.

Józefa Biderman przeżyła 102 lata. Urodziła się 7 marca 1917 r. w Brzeziu. Rodzicami jubilatki byli Józef Olejniczak i Agnieszka Olejniczak z domu Figielek. 6 czerwca 1936 roku wyszła za mąż za Jana Bidermana z Brzezia. Po wybuchu wojny mąż pani Józefy został wcielony do wojska, a ona wraz z dziećmi i matką zostali wywiezieni do Niemiec. Po wojnie państwo Biderman kupili dom w Goli. Pan Jan pracował w gostyńskiej cegielni, a pani Józefa zajęła się domem i wychowywaniem 3 dzieci - 2 synów i córki. Mąż pani Józefy zmarł w 1976 roku. Pomimo ciężkich chwil, jakich doświadczyła w życiu, uśmiech nie znikał z jej twarzy do ostatnich chwil. Zmarła 21 września 2019 r.

Był naczelnikiem Urzędu Gminy Pępowo w latach 1973 - 1990 i inicjatorem współpracy Polsko - Holenderskiej. Zmarł 18 czerwca 2019 roku.

Była najstarszą mieszkanką gminy Gostyń. Przyszła na świat 16 stycznia 1915 r. w Starym Gostyniu. Całe życie związana była z ziemią gostyńską. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Starym Gostyniu. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej pani Antonina przez 7 lat, w latach 1932-1939, była prezeską Stowarzyszenia Młodych Polek na ziemi gostyńskiej. Związek małżeński ze Stanisławem Ignaszewskim zawarła w 1941 roku i wtedy też przeprowadziła się do Gostynia. Z mężem przeżyli wspólnie 56 lat. Doczekali się 4 dzieci, dwóch córek i dwóch synów. Pani Antonina była babcią 12 wnucząt i prababcią 13 prawnucząt. Do końca życia cieszyła się bardzo dobrą pamięcią, z której korzystali wszyscy członkowie rodziny. Była kobietą bardzo komunikatywną, pogodną, zawsze uśmiechniętą, nigdy nie narzekała na swój los. Pani Antonina swoim bliskim przekazywała najważniejszą wartość, która towarzyszyła jej przez całe życie, że każdemu człowiekowi bez względu na jego pochodzenie i status społeczny trzeba okazywać należyty szacunek i życzliwość. Czas spędzała najchętniej na czytaniu książek. I jak zapewnia rodzina, pani Antonina czytała najwięcej książek spośród wszystkich domowników. Zmarła w wieku 104 lat i 7 miesięcy. Jej receptą na długowieczność było pozytywne podejście do życia i ludzi.

Urodzona 3 stycznia 1927 r., zmarła w wieku 92 lat, 16 września 2019 r. Działaczka społeczna i regionalistka. Barbara Latosińska mocno ukochała historię Polski, szczególnie historię regionalną - była archiwistką. Gromadziła dokumentację z wielu wydarzeń miejscowej kultury, biografie twórczych mieszkańców ziemi boreckiej. Przez 43 lata aktywnie pracowała w Kombinacie Rolnym w Karolewie. Otrzymała odznaczenia resortowe, wiele dyplomów i podziękowań oraz Srebrny Krzyż Zasługi. Była założycielką Izby Pamięci w pałacu w Karolewie. Wiele prywatnych eksponatów ofiarowała społeczeństwu. Posiadała wyjątkowe zdjęcia, notatki i pamiątki z życia mieszkańców powiatu gostyńskiego. Była inicjatorem i współautorem książek: "Borek Wielkopolski i okolice" (1992), "Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia na Zdzieżu w Borku Wielkopolskim" (1995). Wielokrotnie angażowała się w działalność społeczną na rzecz gminy, między innymi w organizację pierwszych Dni Borku Wlkp. Za swoją działalność otrzymała tytuł "Zasłużony dla Miasta i Gminy Borek Wielkopolski". Barbara Latosińska przekazała Stowarzyszeniu Miłośników Muzyki Świętogórskiej im. Józefa Zeidlera zbiór nut kompozytorów świętogórskich, które wcześniej były w posiadaniu jej pradziadka Hipolita Sinieckiego. W ten sposób przywróciła ich do muzycznego życia. W 2014 r. otrzymała również tytuł „Zasłużony dla Powiatu Gostyńskiego”.

Urodzony 10 czerwca 1961 r. - zmarł 28 października 2018 r. Przez 16 lat - od 1994 do 2010 r. pełnił funkcję sołtysa Niepartu. Następnie ponownie od 2017 r., po rezygnacji sołtysa Walentego Mikołajczaka, aż do swojej śmierci podjął się roli „ambasadora” sołectwa. Odszedł w wieku 57 lat. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Nieparcie.

Urodził się 6 maja 1953 r., zmarł 2 września 2019 r. Był człowiekiem aktywnie działającym na rzecz społeczności, w której żył. Od roku 1988 aż do roku 2019 pełnił funkcję sołtysa w Siedmiorogowie I. W latach 1994 - 2002 był radnym Rady Miejskiej Borku Wlkp., a w latach 1998-2002 wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej Borku Wlkp. Członek Zespołu Regionalnego „Borkowiacy”.

Urodzony 26 października 1946 r. - zmarł 19 grudnia 2018 r. Wieloletni radny gminy Poniec, zastępca przewodniczącego Rady Miejskiej w Poniecu, członek Komisji Rozwoju Gospodarczego, Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, Budżetu i Rolnictwa. Rolnik, były sołtys Waszkowa.

Urodzony 30 kwietnia 1926 roku, zmarł 23 marca br. w wieku 92 lat. 50 lat pracy zawodowej poświęcił szkolnictwu i rozwijaniu kultury u dzieci i młodzieży gmin Gostyń i Borek Wlkp. Był nauczycielem Jedenastoletniej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Gostyniu, Szkoły Podstawowej nr 1 w Gostyniu, SP w Nieparcie, SP w Zimnowodzie, SP w Siedmiorogowie II, Szkoły filialnej w Jeżewie, SP w Skokowie oraz od roku 1974 SP im. Władysława Jagiełły w Borku Wlkp. Uczył dzieci języka niemieckiego i przygotowywał je do udziału w życiu w nowoczesnej, jednoczącej się Europie. Mimo zasłużonej emerytury, do 31 sierpnia 2001 roku kontynuował misję nauczyciela w Szkole Podstawowej w Borku Wielkopolskim. Był długoletnim członkiem Koła Śpiewaczego „Jutrzenka”. W roku 2004 jako pierwszy mieszkaniec gminy otrzymał odznakę „Zasłużony dla Gminy Borek Wlkp.”.

Żył 72 lata. Zawsze reprezentował rzemiosło z dobrej strony oraz służył radą w rozwiązywaniu problemów rzemieślniczych. Należy zaznaczyć, że warsztat, który prowadził został założony w 1934 r. przez ojca, więc był on kontynuatorem tradycji rzemieślniczych w drugim pokoleniu. Po przejęciu zakładu wprowadził w nim postęp techniczny dostosowując do wymogów techniki. Nie stronił od prac społecznych w środowisku boreckim. Radny Rady Miejskiej Borku Wlkp. I kadencji 1990-1994. W 2008 r. został odznaczony tytułem „Zasłużony dla Gminy Borek Wlkp.”.

Urodzony 22 czerwca 1932 r. - zmarł 28 września 2019 r. Wieloletni prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Krobi (swoją funkcję objął 20 stycznia 1977 r.). W czasie służby w szeregach Rycerzy Świętego Floriana odznaczony m.in. Złotym Znakiem ZOSP RP. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Krobi.