Marian Rączka z Gostynia w gronie oficerów i kawalerów Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie z rąk wojewody odebrał wnuk

Wojewoda wielkopolski Michał Zieliński odznaczył 18. Wielkopolan, którzy wyróżnili się swoją ofiarnością, zaangażowaniem społecznym, długoletnią pracą i wybitnymi osiągnięciami zawodowymi.

- Wszyscy państwo są liderami przemian, które nieustannie zachodzą w Polsce, a odznaczenia państwowe są nagrodą, a także formą publicznego podziękowania za wszystko, co Państwo dla Polski uczynili. To dla mnie prawdziwy honor i prawdziwy zaszczyt móc podziękować w imieniu całej Polski, a taki jest przywilej wojewody, reprezentującego dziś prezydenta Rzeczypospolitej, za wielkie dokonania i realne, rzeczywiste zasługi – mówił wojewoda wielkopolski. 

Jedno z najwyższych cywilnych odznaczeń - Order Odrodzenia Polski Polonia Restituta (ustanowiony 100 lat temu i nadawany za wybitne osiągnięcia w działaniach dla dobra państwa polskiego) otrzymał pośmiertnie Marian Rączka.

- Pseudonim „porucznik Błysk”, zmarł w 1985 roku. Ówczesne władze chciały go skazać na zapomnienie. Ale wolny kraj upomina się o niego, bo "Błysk" - powstaniec warszawski, żołnierz drugiej konspiracji, dowódca oddziału partyzanckiego „Dzielny” - za wolną Polskę walczył z bronią ręku a za obronę suwerennej ojczyzny był wielokrotnie więziony (...) - przypominał wojewoda Michał Zieliński.

Marian Rączka urodził się 22 grudnia 1925 r. w Gostyniu. Jesienią 1939 r. wraz z rodziną wysiedlony został przez Niemców do Czerniewic (powiat Tomaszów Mazowiecki), gdzie Marian Rączka pracował m.in. jako pomocnik rzeźnika u Jana Komińskiego w Wawrze pod Warszawą. Jesienią 1941 roku zetknął się z podziemną organizacją, prawdopodobnie z Narodową Organizacją Wojskową, do której wstąpił i przyjął pseudonim „Tarzan”. 

Rączka po ukończeniu szkolenia podoficerskiego AK w Puszczy Kampinoskiej (Narodowa Organizacja Wojskowa w 1942 roku została podporządkowana Armii Krajowej)został mianowany na stopień starszego sierżanta i objął funkcję dowódcy plutonu żandarmerii o kryptonimie „4-T”, którego zadaniem było likwidowanie szpiegów, konfidentów, Polaków współpracujących z Niemcami. W sierpniu 1944 roku wziął udział w powstaniu warszawskim, gdzie za męstwo i odwagę został odznaczony Krzyżem Walecznych.

(...) Po wyzwoleniu Gostynia, wstąpił ochotniczo do tworzonej właśnie Milicji Obywatelskiej, a następnie został przeniesiony do Pudliszek, gdzie pełnił stanowisko komendanta obozu jeńców niemieckich. W sierpniu 1945 roku wrócił do Gostynia i pracował jako dyżurny centrali telefonicznej w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego. Zimą nawiązał kontakt z oddziałem AK „Dzielny”. Pomógł mu w tym Ludwik Kuklewski, wartownik UB w Gostyniu, którego brat był członkiem oddziału i występował pod pseudonimem „Wilk”. Akowcy zaproponowali Rączce i Kuklewskiemu, aby pomogli uwolnić aresztowanych partyzantów: Edwarda Paizerta, Jana Kaczmarka, Edmunda Książkiewicza, Bronisława Bartulę, Jana Sowińskiego. 

W lutym 1949 roku spotkał się z Ludwikiem Sinickim zamieszkałym w Ciosańcu pow. Wolsztyn. W trakcie rozmowy okazało się, że Sinicki w czasie II wojny światowej był żołnierzem AK, a po jej zakończeniu dalej działał w konspiracji. Musiał się ukrywać, ponieważ groziło mu aresztowanie. Mimo wszystko postanowili nawiązać kontakt z organizacjami niepodległościowymi i kontynuować walkę z „władzą ludową”. Dlatego też Rączka w niedługim czasie podjął współpracę z organizacją AK „Zawisza”, działającą w Krobi. Od tej pory będzie występował pod pseudonimem „porucznik Błysk”, major „Stanisław Kosowski”, i „pułkownik Ogień”. W lipcu 1949 roku Marian Rączka został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Poznaniu z 7 lipca 1950 roku został skazany na karę śmierci, która we wrześniu 1950 roku została podtrzymana przez Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie. Wyroku nie wykonano, ponieważ prezydent skorzystał z przysługującego mu prawa łaski, zamieniając karę śmierci na dożywotnie więzienie.

Postanowieniem z 22 czerwca 1956 roku karę dożywocia na mocy amnestii złagodzono do 12 lat więzienia. 5 czerwca 1957 roku orzeczono zwolnienie z odbywania reszty kary i Marian Rączka opuścił mury więzienia we Wronkach. Na tym nie zakończyły się jego perypetie z organami bezpieczeństwa i służbami więziennymi. 13 grudnia 1981 roku w chwili ogłoszenia stanu wojennego został internowany i osadzony w areszcie śledczym w Ostrowie Wlkp., a następnie w Darłówku. Miejsce internowania opuścił 2 lutego 1982 roku. Zmarł 1 maja 1985 roku - szczegółowy życiorys odznaczonego TUTAJ.

Na podstawie art. 138 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o orderach i odznaczeniach, postanowieniami Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, odznaczeni zostali:

Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski - za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej;

•  pośmiertnie Marian Rączka - odznaczenie odebrał wnuk Tomasz Becela

 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - za wybitne zasługi w krzewieniu prawdy historycznej, za działalność społeczną i publicystyczną,

•  dr Zdzisław Kościański, członek Prezydium Stowarzyszenia Kopernik Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Nowym Tomyślu, społecznik, patriota, edukator, współorganizator przedsięwzięć o charakterze propaństwowym

•  Marek Witold Dumczal, członek Kurkowego Bractwa Strzeleckiego w Krotoszynie, od prawie 30 lat szkoli adeptów strzelectwa w myśl hasła: "Ćwicz oko i dłonie w Ojczyzny obronie", dbając o tradycję i historię bractwa strzeleckiego

•  Bogdan Tadeusz Nowak, dyrektor Zespołu Szkół Politechnicznych we Wrześni, prowadzi od wielu lat szerokie działania na rzecz oświaty i przygotowania zawodowego, społecznik, patriota, inicjator współpracy ze szkołą w Dolnej Saksonii,

•  Kazimierz Rafalik, wielkopolski artysta, animator życia kulturalnego Wielkopolski, rzeźbiarz, fotografik, publicysta, społecznik, organizator wielu przedsięwzięć o charakterze kulturalnym,

•  Ryszard Józef Tratwal, działacz społeczny, patriota, zasłużony na rzecz rozwoju lokalnej społeczności, prezes Stowarzyszenia Kopernik Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Nowym Tomyślu, edukator, inicjator przedsięwzięć o charakterze propaństwowym i  historycznym