Zmarli mieszkańcy powiatu gostyńskiego, którzy odeszli w ciągu ostatniego roku

Alojzy Smyczyński urodził się 10 czerwca 1929 roku w Pępowie. W 1948 roku wstąpił do konspiracyjnej organizacji antykomunistycznej AK „Zawisza”, działającej w Krobi i okolicy. Przez ponad rok pełnił obowiązki sekretarza Komendy Obwodu Krobia w tej organizacji. - Nie podobały mi się kłamstwa historyczne, jakie wówczas były głoszone i troszeczkę ulotkami prostowaliśmy, poprawialiśmy tę historię - opowiadał w wywiadzie w mediach pan Alojzy w 2014 r. 25 lipca 1949 roku został aresztowany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Gostyniu. Zarzucono mu przynależność do nielegalnego związku AK „Zawisza” i posiadanie broni. - To było w GS w Pępowie, gdzie niewiele wcześniej zacząłem pracować. Wywieziono mnie do Gostynia do siedziby UB, gdzie przebywałem prawie 10 miesięcy. Zarzuty? Wróg Polski Ludowej - dodał. Skazano go na 7 lat pozbawienia wolności. Ostatecznie karę złagodzono do 4 lat. Wyrok odsiadywał w więzieniach: w Poznaniu, Wronkach, Potulicach (obóz pracy) i Knurowie (obóz pracy - w kopalni). Zwolniony został 22 kwietnia 1954 roku. Od 1966 roku należał do gostyńskiego Koła Polskiego Związku Filatelistów. W latach 1974-1979 sprawował funkcję sekretarza zarządu koła. Przez wiele lat stał na czele lokalnego koła ZWPOS. Działał też w Gminnej Radzie Seniorów w Gostyniu. 23 czerwca 2009 roku został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Posiadał też inne odznaczenia: Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Więźnia Politycznego Okresu Stalinowskiego i Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. Zmarł 22 października 2023 roku. Miał 94 lata.

Cecylia Mroczek była jedną z najstarszych mieszkanek gminy Pogorzela. Wraz z mężem prowadziła gospodarstwo w Kaczagórce. Kiedy zmarł mąż, pomagały jej dzieci. Jedną z głównych wartości w jej życiu była praca. Twierdziła, że „coś trzeba robić”, żeby osiągnąć wiek 100 lat. Pochodziła z rodziny, w której długowieczność zapisana była w genach (jej mama dożyła 108 lat). Wychowała dwie córki oraz dwóch synów. Doczekała się też siedmiorga wnucząt i tyle samo prawnucząt. Wspominana jest jako pogodna kobieta, bardzo zaangażowana w działalność KGW w Kaczagórce. Potrafiła upiec smaczne ciasto i pięknie wyplatała wieńce dożynkowe. Zmarła w marcu 2024 roku - miesiąc przed 101. urodzinami.

Urodziła się 24 czerwca 1941 r. w Jarocinie. W 1954 r. ukończyła Szkołę Podstawową nr 3 w Jarocinie, a w 1959 r. Liceum Pedagogiczne w Krotoszynie. W latach 1959-1967 uczyła w szkołach podstawowych w Jarocinie, od 1965 r. łącząc pracę z nauką w Zaocznym Studium Nauczycielskim w Poznaniu na wydziale historia z wychowaniem obywatelskim. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego, w roku 1967 na własną prośbę została przeniesiona do Szkoły Podstawowej w Pępowie, w której pracowała 26 lat. W 1977 roku uzyskała tytuł magistra historii, a w 1987 roku uzyskała drugi stopień specjalizacji zawodowej w zakresie nauczania historii. Dwa lata później - w 1989 r. - przeszła na emeryturę, przez kilka lat pracując jeszcze w pępowskiej szkole na pół etatu. Uczestniczyła w pracach Krajowej Rady Postępu Pedagogicznego i Wojewódzkiej Rady Postępu Pedagogicznego, przez dwie kadencje sprawowała funkcję przewodniczącej Rady Zakładowej ZNP w Pępowie, działała w Gminnej Radzie Kultury i Społecznej Radzie przy Klubie Rolnika. Za swą pracę i zaangażowanie Danuta Górnaś została uhonorowana licznymi odznaczeniami. Zmarła 16 kwietnia 2024 roku, w wieku 83 lat.

Hieronim Kuźma przez ponad 25 lat pracy zawodowej był związany z ponieckimi placówkami oświatowymi, gdzie pełnił funkcję dyrektorskie oraz uczył matematyki. Od 1997 roku do 2006 pełnił funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej w Sarbinowie, później przez 12 lat kierował ponieckim gimnazjum. Po reformie edukacji likwidującej gimnazja Hieronim Kuźma został powołany na stanowisko wicedyrektora Szkoły Podstawowej w Poniecu. Funkcję tę pełnił do momentu odejścia na emeryturę w 2023 roku. - Miałem przyjemność na apelu czerwcowym w zeszłym roku żegnać kolegę Hirka. Zawsze powtarzał, kiedy spotykaliśmy się tu w gabinecie, że teraz będzie miał czas poświęcić się przede wszystkim swojej rodzinie, a w szczególności przeznaczy go tak dużo jak będzie chciał dla swoich wnuków, którymi się szczycił, z których był dumny. Kiedy była tylko okazja, pokazywał nam zdjęcia, opowiadał jakie osiągnięcia jego wnuki mają - wspominał Ryszard Godziewski, dyrektor ponieckiej podstawówki. Hieronim Kuźma zmarł 19 sierpnia 2024 roku, miał 66 lat.

Druh Ireneusz Małecki był wiceprezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Pępowie, sekretarzem Oddziału Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczpospolitej Polskiej w Gostyniu oraz wieloletnim komendantem gminnym OSP w Pępowie. Ireneusz Małecki 29 lat służył także w szeregach straży zawodowej - m.in. jako wieloletni dyżurny operacyjny Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Gostyniu. Na emeryturę przeszedł w 2019 roku - w stopniu starszego ogniomistrza. - Pamiętamy o jego zaangażowaniu i pracy na rzecz naszej Małej Ojczyzny. Służba z Tobą, Druhu Ireneuszu, to był prawdziwy zaszczyt - napisali na profilu facebookowym Ochotniczej Straży Pożarnej w Pępowie jego koledzy i koleżanki z jednostki. Zmarł 30 marca 2024 roku.

Kazimierz Dużałka przez 16 lat pełnił funkcję burmistrza Ponieca. Stanowisko to piastował od 1994 roku przez kilka kadencji - do 2010 roku, kiedy to zdecydował, że nie będzie starał się już o kolejną kadencję. Wówczas stery w gminie przejął obecnie urzędujący burmistrz - Jacek Widyński, który wcześniej był zastępcą Kazimierza Dużałki. - Na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako życzliwy i wspaniały Człowiek. Rodzinie i bliskim przekazujemy wyrazy głębokiego żalu i współczucia - napisali we wspólnych kondolencjach Piotr Jańczak - przewodniczący Rady Miejskiej w Poniecu oraz Jacek Widyński - burmistrz Ponieca. Kazimierz Dużałka zmarł 12 września 2024 roku, w wieku 80 lat.

Ks. Leon Praczyk urodził się 10 stycznia 1946 roku w Goli na terenie parafii Stary Gostyń, gdzie przyjął wszystkie sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Jego rodzicami byli Antoni i Zofia z domu Wojciechowska. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnej Goli. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w latach 1961 - 1965 kontynuował naukę w gostyńskim liceum ogólnokształcącym. Egzamin maturalny zdał w roku 1965. W tym samym roku złożył podanie o przyjęcie kongregacji. Lata seminaryjne spędzał w znacznej mierze w Tarnowie, mieszkając w tamtejszym klasztorze księży filipinów, wracając do Gostynia na święta i wakacje. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze tarnowskiej 30 maja 1971 roku z rąk biskupa tarnowskiego, abp Jerzego Ablewicza. Do Gostynia wrócił po święceniach w 1971 r. Zostały mu powierzone obowiązki prefekta ministrantów i młodzieży oraz kronikarza i redaktora czasopisma sanktuaryjnego Świętogórska Róża Duchowna. W roku 1973 został wybrany deputatem kongregacji. Potem powierzono mu urząd ministra do spraw ogrodniczo-rolniczych, który piastował do 1982 roku. Dalsze lata kapłańskiej posługi ks. Leona bardzo mocno związały się z pracą rekolekcyjną. Zmarł 8 maja 2024 roku, w wieku 78 lat.

Marian Markowski ukończył Technikum Rachunkowości Rolnej w Rogoźnie. Karierę zawodową rozpoczął w 1974 roku w Stadninie Koni Pępowo, gdzie pracował w latach 1974 - 1996 jako księgowy. W 1985 roku uzyskał tytuł inżyniera na Akademii Rolniczej w Poznaniu. W 1996 roku został zatrudniony w Urzędzie Miejskim w Gostyniu, gdzie zajmował się planowaniem budżetu. W roku 2019 odszedł na zasłużoną emeryturę. - Marian Markowski był nieocenioną skarbnicą wiedzy w sprawach budżetu. Zawsze pomocny, z cierpliwością wyjaśniał zawiłości działów i paragrafów budżetowych. Zapamiętamy jego żarty i poczucie humoru, które wielokrotnie ratowało niejedną trudną urzędową sytuację - wspomina Monika Wozik, naczelnik wydziału komunikacji społecznej gostyńskiego magistratu. Zmarł 20 stycznia 2024 r., w wieku 70 lat.

Mariola (Maria) Szelągowska była bibliotekarką, pracę rozpoczęła w 1981 roku, kiedy siedziba pępowskiej biblioteki mieściła się w budynku urzędu gminy. Była osobą niezwykle zaangażowaną, kreatywną, życzliwą i wesołą. Uwielbiała motyw sowy (dumny symbol biblioteki, często uwzględniała go przy projektowaniu dyplomów i zakładek) oraz Święto Pluszowego Misia. Nie bała się próbowania nowych rzeczy, miała swój udział w promocji akcji „Mała Książka - Wielki Człowiek”, „Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa”, „Narodowe Czytanie” i wielu innych. Zmarła 14 listopada 2023 roku, w wieku 61 lat.

Patrycja Spodzieja-Zielony, urodzona w Krobi, od stycznia 2022 roku walczyła z bardzo groźnym nowotworem - glejakiem wielopostaciowym IV stopnia. W grudniu 2022 roku przeszła operację usunięcia guza. Z początkiem 2023 roku rozpoczęła bardzo kosztowne leczenie w klinice w Niemczech, na które prowadzona była zbiórka publiczna. Od tego czasu, przez ponad rok, matka, żona, córka i siostra nie poddawała się chorobie i z całych sił starała się przezwyciężyć glejaka. Niestety, choroba okazała się silniejsza. Patrycja Spodzieja-Zielony zmarła 24 stycznia 2024 roku w wieku 45 lat.

Paweł Wasielewski urodził się w Gostyniu, do którego wracał przez całe swoje życie. Pracował w Polskiej Agencji Prasowej, Polskiej Telewizji i Radiu. Przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej - od stażysty do redaktora naczelnego - rozpoczynając pracę w 1951 roku w Dzienniku Łódzkim. Współpracował z wieloma czasopismami i gazetami, w tym również sportowymi. W swojej długoletniej pracy przeprowadził wiele wywiadów z politykami światowego formatu - m.in. prezydentem Francji i Włoch, premierami i innymi osobistościami świata polityki - w tym także kanclerzem Niemiec w dniu upadku muru berlińskiego. Uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach politycznych, a jego pasją była zawsze polityka międzynarodowa. Jako pierwszy dziennikarz z Polski, w 1980 roku nagrał specjalne bożonarodzeniowe orędzie Papieża Jana Pawła II do narodu polskiego. Wtedy też pierwszy raz kamera telewizyjna weszła do prywatnej kaplicy papieża. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Przyjaźni Polsko-Włoskiej, jak również medalami zasłużony dla miast Argenteuil, Pizy i Cassino. Zmarł 29 czerwca 2024 roku w wieku 92 lat.

Jako życzliwego i empatycznego kolegę, na którego zawsze można było liczyć, policjantki i policjanci z Komendy Powiatowej Policji w Gostyniu zapamiętają komisarza w stanie spoczynku Sebastiana Myszkiewcza, który większość swojej kariery zawodowej spędził w gostyńskiej jednostce policji. Sebastian Myszkiewicz pracował w wydziale prewencji, kilkanaście lat był też oficerem prasowym KPP w Gostyniu. W czerwcu 2022 roku opuścił gostyńską jednostkę policji po awansie na stanowisko I zastępcy Komendanta Powiatowego Policji w Wąbrzeźnie (woj. kujawsko-pomorskie). Na początku tego roku, po ponad 27 latach służby, przeszedł na emeryturę w stopniu komisarza policji. Odszedł na wieczną służbę 16 sierpnia 2024 roku. Miał 53 lata.

Stanisław Snela urodził się 11 listopada 1947 roku. Przez całe dorosłe życie działał społecznie, m.in. jako radny gminy w latach 1994 - 1998, sołtys sołectwa Magdalenki czy członek zarządu powiatowego i gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczpospolitej Polskiej oraz wieloletni prezes OSP w Magdalenkach. To właśnie zasłużony strażak i społecznik odbierał gratulacje i nagrody podczas otwarcia w 2022 roku budynku nowej świetlicy świetlicy w tej miejscowości. Stanisław Snela zmarł 14 sierpnia 2024 roku. Miał 76 lat.

Urodził się 15 grudnia 1946 roku w Nowych Skalmierzycach. 1 sierpnia 1968 roku złożył podanie do Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri na Świętej Górze w Gostyniu i w październiku rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Po święceniach w 1974 roku pełnił funkcję prefekta młodzieży, jako katecheta w liceum gostyńskim. 30 czerwca 1976 roku został wicesuperiorem wspólnoty na Świętej Górze. Od roku 1978 był wikariuszem Świętogórskiego Ośrodka Duszpasterskiego oraz - do końca życia - Ojcem Duchownym dekanatu gostyńskiego. 27 sierpnia 1982 roku został wybrany na superiora oraz Rektora Ośrodka Duszpasterskiego. 25 czerwca 1993 roku został Prokuratorem Federacji Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Polsce. Funkcję tę pełnił do 27 czerwca 2017 roku. Od roku 1997 był również członkiem Rady Duszpasterskiej Archidiecezji Poznańskiej. 7 stycznia 2001 roku został pierwszym proboszczem nowo erygowanej parafii NMP Świętogórskiej, której wcześniej był rektorem. To zadanie pełnił do roku 2009. Urząd superiora najstarszej Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Gostyniu pełnił przez 27 lat, do 22 czerwca 2009 roku. W 2010 roku zdobył tytuł doktora teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. 9 czerwca 2024 roku przypadała 50. rocznica święceń kapłańskich ks. Zbigniewa Starczewskiego. Zmarł 27 października 2024 roku, w 78. roku życia.

Swietłana Figiel urodziła się 7 sierpnia 1972 roku w Kazachstanie. W 1994 roku ukończyła Kustanajski Państwowy Uniwersytet o specjalności pedagogika i metodyka nauczania początkowego. W czerwcu 2001 roku wraz z dwiema córkami przyjechała do Gostynia. Miała u boku męża Siergieja. - Kiedyś mieszkali w Polsce nasi dziadkowie. Niech ich prawnuki mieszkają tutaj. Polska jest naszą ojczyzną - zapewniali wówczas Figielowie, po podróży trwającej 96 godzin. Od 2004 roku pracowała w Domu Pomocy Społecznej w Chwałkowie - najpierw jako opiekun, potem terapeuta. Od 2008 roku powierzono jej funkcję kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy w Chwałkowie. W 2021 roku placówka zmieniła swoją siedzibę i obecnie znajduje się w Krobi. Przez cały czas dokształcała się, biorąc udział w kursach, szkoleniach oraz kończąc studia podyplomowe. Współpracowała ze Stowarzyszeniem Osób Niepełnosprawnych ,,Nie Sami” w Gostyniu. Była też członkiem Powiatowej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych przy staroście gostyńskim. Pomoc zaoferowała także uchodźcom, którzy po agresji Rosji na Ukrainę znaleźli schronienie w ośrodku na Świętej Górze. W ostatnim czasie zmagała się z ciężką chorobą nowotworową. Zmarła 8 stycznia 2024 roku, w wieku 51 lat.

Społecznik, wieloletni członek Kół Gospodyń Wiejskich, w ostatnich latach prezes KGW w Borku Wlkp. Była pogodną kobietą, sprawdzała się jako dobra organizatorka. Radością zarażała innych. Z sercem zaangażowała się pracę KGW w Borku Wlkp., które dzięki niej prężnie działało. W 2016 r. z dumą odbierała nagrodę oraz okolicznościowy dyplom z rąk Piotra Curyka - ówczesnego włodarza Pogorzeli oraz prezesa Stowarzyszenia „Wielkopolska z wyobraźnią”. Jako przewodnicząca doczekała 60-rocznicy działalności KGW w Borku Wlkp., która obchodzona była w 2017 r. Uważała, że każda z kobiet jest wspaniała, „bo to po prostu w naturze dostała”. Sama walczyła o tytuł „superbabki” w konkursie, zorganizowanym przez tygodnik Życie Gostynia.